چالش¬هاي آموزش كشاورزي از ديدگاه آموزش‌گران مراكز آموزشي جهاد كشاورزي مازندران

نقش آموزش در ارتقاء و بهبود كيفيت نيروي انساني بخش كشاورزي و تاثيرات اقتصادي حاصل از آن يعني افزايش بهره¬وري و توليد غيرقابل انكار است. هدف كلي اين تحقيق شناسايي چالش¬هاي آموزش كشاورزي از ديدگاه آموزش‌گران مراكز آموزشي جهاد كشاورزي استان مازندران مي¬باشد. مطالعه¬ي حاضر از لحاظ نوع هدف كاربردي و از نظر نوع روش گردآوري داده¬هاي مورد نياز ميداني است. ابزار اصلي تحقيق پرسشنامه بوده كه روايي ظاهري و محتوايي آن با استفاده از نظرات كميته تحقيق به دست آمد. براي تعيين پايايي ابزار تحقيق از يك مطالعه راهنما و ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد. مقادير اين ضريب براي بخش¬هاي مختلف پرسشنامه بالاتر از 7/0 به دست آمد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه عوامل تعيين¬كننده چالش¬هاي آموزش كشاورزي از ديدگاه آموزش‌گران مراكز آموزشي جهاد كشاورزي شامل 4 عامل ساختاري، ارتباطي، فرآيندي و محتوايي مي¬باشند كه مجموعاً 42/56 درصد از واريانس چالش¬هاي آموزش كشاورزي در مراكز آموزشي جهاد كشاورزي را تبيين مي¬نمايند. همچنين متغيرهاي كمبود كاركنان آموزش ديده و مجرب، نبود ارزيابي مستمر از عملكرد كمي و كيفي مراكز آموزشي، انعطاف ناپذيري برنامه¬ها و روشهاي آموزشي و تأكيد محتواي آموزشي بر مدلها و جنبه¬هاي تئوري به ترتيب بيشترين مقادير بار عاملي را در بين متغيرهاي تشكيل¬دهنده¬ي چالش¬هاي ساختاري، ارتباطي، فرآيندي و محتوايي دارند.