شكاف ديجيتالي در ايران و جهان و تاثير ICT در توسعه روستايي

امروزه نوآوري‌هاي متنوعي به محيط‌هاي روستايي راه پيدا كرده‌اند. كه فناوري اطلاعات و ارتباطات (ICT) را مي‌توان از جمله اين نوآوري‌ها دانست. با توجه به اينكه 5/31 درصد جمعيت كشور در روستاها زندگي مي‌كنند و سرمايه عظيمي از كشور در روستاها نهفته است و از آنجايي كه روستا و روستاييان منابع بنياني توليد و رشد اقتصادي ملي در هر جامعه اي مي‌باشند، احساس مي شود كه بهره گيري از ICT مي تواند در توسعه مناطق روستايي نقش چشم‌گيري داشته باشد. با وجود اينكه اين فناوري رشد و گسترش چشمگيري در بين كشورهاي مختلف داشته و مزاياي فراواني را براي آنها به همراه داشته است. ولي با پيشرفت ICT يك گونه جديد از شكاف ميان اقشار مختلف مردم به نام «شكاف ديجيتالي» شكل گرفته است. از اين رو، هدف از اين مقاله بررسي شكاف ديجيتالي و تاثير ICT در توسعه مناطق روستايي مي‌باشد. در تدوين اين مقاله از روش اسنادي، مطالعات كتابخانه اي، جستجوي اينترنتي استفاده شده است. نتايج حاصل از اين مقاله نشان داد كه بين مناطق شهري و روستايي، جنسيت افراد، گروه سني و ميزان سطح تحصيلات به لحاظ كاربرد اينترنت شكاف ديجيتالي وجود دارد و كشور ايران نيز از لحاظ شاخص ICT در جهان در رتبه 90 جاي دارد. همچنين نتايج حاصل از مطالعات نشان داد كه ICT به عنوان يك ابزار توسعه مناطق روستايي در راستاي كاهش فقر، جلوگيري از مهاجرت بي رويه روستاييان به شهرها و كاهش شكاف موجود بين جوامع شهري و روستايي از نظر شاخص‌هاي اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي مهم مي‌باشد.