واكاوي سازه¬هاي مؤثر بر نگرش كشاورزان، نسبت به تعاون و كار گروهي (مورد مطالعه: مراكز دهستان¬هاي بخش مركزي شهرستان جيرفت)

پژوهش حاضر به بررسي نگرش كشاورزان نسبت به تعاون و كار گروهي و تحليل سازه¬هاي مؤثر بر اين نگرش در مراكز دهستان‌هاي بخش مركزي شهرستان جيرفت مي¬پردازد، تا از اين رهگذر بتوان برنامه¬ريزي¬هاي توسعه تعاوني¬ها را بهبود بخشيد. بدين منظور از روش پيمايشي بهره گرفته شده است. جامعه آماري پژوهش، كشاورزان بخش مركزي شهرستان جيرفت بودند (5936 كشاورز)، كه با استفاده از جدول نمونه¬گيري تصادفي كرجسي و مورگان و روش نمونه¬گيري طبقه¬اي به صورت متناسب 381 كشاورز به عنوان نمونه انتخاب شد. ابزار جمع¬آوري داده¬ها، پرسش‌نامه¬اي محقق ساخته است. براي تعيين پايايي آن از هم‌ساني دروني به روش آلفا كرونباخ استفاده شد. آماره¬ي آلفاي كرونباخ (759/0 تا 874/0) به¬دست آمده، از بهينگي پرسش-نامه حكايت مي¬كند. براي تجزيه تحليل داده¬ها از آزمون تحليل خوشه¬اي، آزمون تي تك نمونه¬اي، آزمون تي مستقل و تحليل مميزي استفاده شده است. نتايج پژوهش حاكي از آن است، 31/43 درصد از افراد مورد مطالعه داراي نگرش مثبت نسبت به تعاون و كار گروهي هستند و 69/56 درصد نيز نگرش منفي به آن دارند¬. نتايج تحليل مميزي نشان داد كه متغيرهاي درك از سودمندي، مشاهده، آگاهي و شناخت، خودكارآمدي عمومي، كنترل رفتار محسوس، عزت نفس، هنجارهاي ذهني و سطح تحصيلات به ترتيب تعيين كننده‌هاي نگرش كشاورزان نسبت به تعاون و كار گروهي مي¬باشند. در مجموع متغيرهاي پژوهش، توانايي تبيين 60/51 درصد از واريانس نگرش به تعاون و كار گروهي را دارا مي‌باشند. بنابراين، از نتايج تحليل مميزي مي¬توان چنين استنتاج كرد كه در صورت بهبود وضعيت مؤلفه¬هاي مورد بررسي، مي¬توان انتظار داشت كه نگرش كشاورزان نسبت به تعاون و كار گروهي مثبت¬تر شود.