تعيين سطوح برخورداري نواحي روستايي شهرستان استهبان از شاخص¬هاي توسعه با تأكيد بر مدل موريس

طي دهه¬هاي اخير به علت تغييرات اجتماعي و اقتصادي، شاهد عدم تعادل منطقه¬اي بوده¬ايم. امروزه آگاهي از امكانات و محروميت¬ها ضرورتي جهت ارائه¬ي طرح¬هاي توسعه و برنامه¬ريزي در سطح ناحيه¬اي و محلي مي¬باشد. اين پژوهش، در دو زمينه¬ي اجتماعي و اقتصادي به سطح‌بندي مناطق روستايي و تعيين ميزان سطح برخورداري روستاهاي شهرستان استهبان از لحاظ شاخص‌هاي توسعه مي‌پردازد و از نظر نوع كاربردي مي¬باشد و با استفاده از روش پژوهش توصيفي- تحليلي انجام شده است. جامعه‌ي آماري، شامل روستاهاي بالاي 20 خانوار شهرستان استهبان استان فارس مي‌باشد. در اين پژوهش اطلاعات مورد نياز از شناسنامه آبادي¬هاي استان فارس در سال 1390، استخراج گرديد و با استفاده از 70 متغير در قالب 8 شاخص آموزشي، بهداشتي، بازرگاني و خدمات، ارتباطات و حمل و نقل، فرهنگي- ورزشي، جمعيتي، سياسي و اداري و زيرساختي و با بهره‌گيري از مدل موريس مورد سنجش قرار گرفت. هدف اين پژوهش، بررسي دقيق¬تر تفاوت نواحي روستايي جهت دسترسي به خدمات و تعيين ميزان سطح برخورداري مي¬باشد، تا برنامه¬ريزان اين نواحي بتوانند اقدامات توسعه¬اي را بر مبناي اين نتايج به¬كار برند. با توجه به نتايج بدست آمده، روستاي ماه¬قرخان، روستاي بنوان و روستاي رونيزسفلي به ترتيب داراي بالاترين، و روستاي محل احداث سد رودبال، پل¬شكسته و بن¬دره به ترتيب داراي كمترين ميزان برخورداري از شاخص‌هاي توسعه مي‌باشند. مطابق نتايج دهستان ايج داراي كمترين سطح توسعه در بين دهستان¬هاي ديگر مي¬باشد و نياز به توجه بيشتري دارد. همچنين اختلاف فاحشي بين سطوح برخورداري روستاهاي مورد مطالعه و عدم تعادل توزيع امكانات و خدمات مشاهده مي¬شود.