واكاوي نگرش روستائيان نسبت به اثربخشي آموزشهاي برنامههاي راديوئي كشاورزي (مورد مطالعه: روستاهاي بخش جنوبي تهران)

تحقيق حاضر با هدف واكاوي نگرش روستائيان نسبت به اثر بخشي آموزش‌هاي برنامه راديويي كشاورزي. روش تحقيق، پيمايشي و از نوع توصيفي – همبستگي به منظور تعيين رابطه متغيرهاي مستقل و وابسته مي¬باشد كه براي گردآوري اطلاعات از پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماري مورد مطالعه، روستائيان بخش جنوبي استان تهران ،مورد مطالعه: بخش آفتاب بودند كه اين برنامه را از طريق صداي جمهوري اسلامي ايران دريافت مي¬نمودند. تعداد نمونه مورد مطالعه بر اساس جدول كرجسي- مورگان به تعداد 100 نفر بر اساس روش نمونه گيري طبقه¬اي تصادفي، انتخاب شدند. ابزار تحقيق از لحاظ روائي ظاهري و محتوائي آن توسط پانلي از اساتيد ترويج و آموزش كشاورزي دانشگاه بوعلي سينا همدان مورد تائيد قرار گرفت. براي تعيين پايايي پرسشنامه نيز آزموني مقدماتي در بين 30 نفر از روستائيان غير از روستاهاي مورد مطالعه به انجام رسيد و مقدار آلفاي كرونباخ با استفاده از نرم افزارSPSS18 بين 82/0-71/0 محاسبه شد. نتايج نشان داد كه ديدگاه روستائيان نسبت به مولفه-هاي اثربخشي از برنامه در حد متوسطي قرار داشت (ميانگين:33/3) و از بين گويه¬هاي متعدد اثربخشي، بخش استفاده از برنامه-هاي آموزشي به عنوان بالاترين گويه و بخش گفتار در پايين¬ترين سطح قرار گرفتند. نتايج بدست آمده از همبستگي نيز نشان داد كه متغيرهاي سن، بهره¬گيري از مسائل فني كشاورزي و بخش¬هاي انگيزشي با اثربخشي برنامه همبستگي معني¬داري داشتند در نهايت نتايج رگرسيون چند گانه به روش گام به گام نشان داد كه متغيرهاي مربوط به عوامل فني كشاورزي و متغير بخش انگيزشي برنامه در كل 5/48 درصد از واريانس متغير وابسته (اثربخشي برنامه راديوئي اقتصاد كشاورزي) را تبيين نمودند.