بررسي نگرش انگوركاران نسبت به سازگاري نوآوري اصلاح و بهبود باغ‌هاي انگور

هدف اين پژوهش بررسي نگرش انگوركاران نسبت به سازگاري نوآوري اصلاح و بهبود باغ‌هاي انگور مي باشد كه با استفاده از يك پيمايش توصيفي- همبستگي انجام شده است. داده ها از طريق مصاحبه‌هاي ساختارمند با انگوركاران با كمك ابزار پرسشنامه گردآوري گرديد. روايي پرسشنامه با كمك پانل‌هاي تخصصي مورد تاييد قرار گرفت. پايايي آن نيز از طريق انجام مطالعه اوليه و بكارگيري آزمون كرونباخ آلفا مورد تاييد قرار گرفت. نمونه اي متشكل از 260 نفر از جامعه 3942 نفري انگوركاران شهرستان خرمدره با استفاده‌ از يك روش نمونه‌گيري چند مرحله‌اي انتخاب گرديدند. تعداد انگوركار هر روستا بر حسب بستن قرارداد با طرح اصلاح و بهبود باغ‌هاي انگور در سه گروه تقسيم بندي شدند: 1) غير عضو در طرح، 2) عضو در سال‌هاي 87-1380، و 3) عضو در سال‌هاي 91-1388. نتايج نشان داد كه افراد گروه 3 نسبت به دو گروه 1 و 2 نگرش مثبت‌تري نسبت به سازگاري نوآوري دارند و در مورد انگوركاران گروه 1 سازگاري نسبت به نوآوري كمتر مي‌باشد. نتايج همبستگي نشان داد كه بين متغيرهاي سطح تحصيلات، شغل غيراز باغداري، عضويت در تعاوني، انگوركار نمونه بودن، سطح زير كشت انگور با متغير وابسته نگرش نسبت به سازگاري نوآوري همبستگي مثبت و معني داري وجود دارد. همچنين نتايج حاصل از رگرسيون نشان داد كه، متغيرهاي ميزان توليد انگور، عضويت در تعاوني، تعداد افراد خانواده، سطح زير كشت اراضي زراعي آبي، سطح تحصيلات و سابقه به طور مثبت و معني داري 47 درصد از مقدار كل تغييرات نگرش انگوركاران نسبت به سازگاري نوآوري را تبيين مي كنند.