ارزيابي سطح توسعه كشاورزي شهرستان¬هاي استان مازندران

يكي از الزامات و چالش‌هاي اساسي برنامه‌ريزان توسعه، شناخت وضعيت و تنگناهاي توسعه هر منطقه با استفاده از شاخص‌هاي زمينه¬ي موردنظر است. بر اين اساس تحقيق حاضر به بررسي وضعيت توسعه¬يافتگي كشاورزي شهرستان¬هاي استان مازندران و رتبه‌بندي اين شهرستان‌ها مبتني شاخص¬هاي توسعه كشاورزي مي‌پردازد. اين تحقيق از نظر روش¬شناسي كمي و روش به‌ كار رفته با توجه به اهداف تحقيق، توصيفي-تحليلي مي¬باشد كه به كمك داده¬هاي ثانويه در مقطع زماني سال 1394 در استان مازندران انجام شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار اكسل و به روش تاكسونومي عددي اجرا گرديد. نتايج نشان مي¬دهد كه شهرستان-هاي ساري و بابل به ترتيب رتبه اول و دوم را به لحاظ توسعه¬يافتگي بر مبناي شاخص¬هاي توسعه به خود اختصاص دادند. بدين صورت كه در طبقه مناطق كم¬ توسعه¬يافته قرار گرفتند. ساير شهرستان¬ها در طبقه كمتر¬توسعه يافته قرار گرفتند. با توجه به برنامه بيست ساله افق 1404كه يكي از اهداف آن توسعه بخش كشاورزي است و دستيابي به بالاترين رتبه در منطقه و حفظ اين موقعيت مي¬باشد، پيشنهاد مي¬شود دولت با ارائه برنامه¬هاي حمايتي در راستاي ارتقا بخش¬هاي مختلف كشاورزي تلاش شايسته¬اي را به منحصه ظهور بگذارد.