مؤلفه‌هاي هويت ايراني در حكومت يعقوب ليث صفاري

يعقوب ليث بنيان‌گذار حكومت صفاريان، رويگرزاده‌اي از مردم سيستان بود كه براي مشروعيت‌بخشي به حكومتش نسب خويش را به شاهان باستاني ايران پيوند داد. وي توانست با غلبه بر خوارج و رقباي محلي، حكومت سيستان و نواحي همجوار آن را به‌دست گيرد. اين اقدام موجبات نگراني خليفۀ عباسي را فراهم نمود و به‌دليل اوضاع نابسامان دستگاه خلافت، فرمان حكومت نواحي شرقي ايران به نام يعقوب صادر شد. مقالۀ حاضر بر آن است تا با رويكردي توصيفي-تحليلي به بررسي مؤلفه‌هاي هويت ايراني در حكومت يعقوب ليث صفاري بپردازد. يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد اقدامات امير صفاري، پس از سال‌ها حكومت خلفاي عباسي در نواحي شرقي، موجب امنيت و آرامش و برپايي عدالت اجتماعي گرديد. يعقوب ليث فعاليت‌هاي اقتصادي و اجتماعي بسياري به‌منظور رفاه و تأمين معيشت مردم سيستان انجام داد. به‌دليل توجه وي به تحكيم زبان فارسي در مقابل رواج زبان عربي، با حمايت او شعراي دربارش به سرايش اشعار فارسي روي آوردند. امير صفاري همانند شاهان ايران باستان اقدام به ساخت قصرها، كاروان‌سراها و مساجدي در قلمرو تحت سلطۀ خويش كرد.