بررسي تأثير سياست‌گذاري‌هاي مرزي بر مديريت راهبردي و تأثير آن بر امنيت و كنترل جرايم با تأكيد بر سيستان

تاريخ مناطق مرزي كشور ايران ناآرامي‌ها و جرم‌هايي را با ريشه‌هاي داخلي و خارجي در خود دارد. گروه‌هايي سعي كرده‌اند مناطق مرزي را صحنۀ ترور، وحشت، جرم و خشونت كنند. بيشتر اين ناآرامي‌ها از طريق رسانه‌هاي همجوار و حمايت كشورهاي خارجي همچون آمريكا و انگليس در مناطق مرزي همراه شده‌اند. به‌دليل اينكه ايرانِ امروز بيشترين حملات تروريستي را در مرزهاي شرقي تجربه مي‌كند، مرزباني ايران سياست‌هايي را در جهت مقابله و مهار اين تجاوزات در مرزهاي شرقي و به‌ويژه در استان سيستان و بلوچستان كه كانون اين جرائم و ناامني‌هاست، اعمال كرده است. از مهم‌ترين مشكلات مناطق مرزي عدم مديريت و سياست‌گذاري درست مرزي است. لذا تدوين استراتژي و اتخاذ سياست‌هاي راهبردي و كاربردي براي كاهش جرايم در مناطق مرزي و استفاده از فرصت‌ها ضرروي است. بدين منظور بايد عوامل و منابع تهديد و جرم را شناسايي و سپس سياست‌گذاري انجام شود. در مقالۀ حاضر، بر اساس استنادات مصاحبه‌اي وكتابخانه‌اي و به روش استنادي و تحليلي، به سياست‌هاي مرزي اعمال‌شده ازسوي مرزباني جمهوري اسلامي ايران در مرزهاي شرقي و تأثير آن بر روند جرايم منطقه پرداخته شده و انواع مديريت و نوع استراتژي‌هاي مناسب در جهت استفاده در شهرهاي مرزي بر اساس چهارچوب فرصت‌ها، تهديدات، ضعف‌ها و قوت‌ها (swot) مطرح و در نهايت پيشنهادات و راهكارهايي براي حل مسائل و مشكلات منطقه ارائه شده است.