بررسي تكنولوژي هاي زيستي در توليد انرژي هاي تجديدپذير به عنوان جايگزين سوخت هاي فسيلي

با افزايش روزافزون جمعيت و استفاده بيش ازحد از منابع طبيعي جهت استخراج سوخت هاي فسيلي، جهان با مشكل كمبود منابع فسيلي مواجه است. علاوه براين، استخراج و احتراق سوخت هاي فسيلي، منبع بزرگ توليد آلاينده هاي زيست محيطي است و از اين طريق مشكلات محيط زيستي بسياري را به بارآورده. فرآيندهاي بيولوژيكي، به عنوان يك راهكار زيست محيطي موجب بهبود و ارتقاء سوخت در سراسر جهان شناخته شده است. فرآيندهاي بيولوژيكي در طي پروسه توليد سوخت تجديدپذير، احتياج به هيدروژن ندارند و به مراتب توليد دي اكسيد كربن كمتري را نسبت به فرآيندهاي حرارتي ديگر شامل مي شوند. در سال هاي اخير، استفاده از سوخت هاي زيستي در برخي از كشورهاي جهان ازجمله ايران رواج يافته است. در اين مطالعه به بررسي منابع و روش هاي زيستي موجود پرداخته شد. انرژي زيستي از مهم ترين انرژي هاي تجديدپذير در آينده است، كه از منابع مختلفي و روش هاي مختلفي حاصل مي شود. زيست توده كه منبع انرژي زيستي است شامل موارد مختلفي چون زائدات كشاورزي و جنگلي و شهري و صنعتي مي باشد و از طريق تكنولوژي هاي بايوگاز، بايومس و فعاليت ميكروارگانيسم ها، انرژي موجود در زيست توده آزاد مي شود. در طي فرآيند بايوگاز فاضلاب، گاز خورنده و سمي هيدروژن سولفيد توليد مي-شود كه نياز به تصفيه دارد و در طي فرآيند بايومس باقي مانده هاي كشاورزي، كربن توليد مي شود كه مخرب محيط زيست است. ازاين رو بايوگاز و بايومس هنوز قابل رقابت با سوخت هاي فسيلي نيستند. انرژي زيستي توليدشده از فعاليت ميكروارگانيسم ها كيفيتي قابل قبول دارد و ازآن جايي كه به فرآواني و ارزاني دردسترس هستند، بسيار موردتوجه پژوهشگران و صاحبان صنايع است. در نتيجه گزينه پيشنهادي مؤلف جهت توليد انرژي تجديدپذير، استفاده از تكنولوژي زيستي و ميكروارگانيسم ها در طي فرآيند توليد مي باشد.