ارزيابي خصوصيات كمي و كيفي ژنوتيپ هاي مختلف چغندرقند براي تحمل به تنش شوري در گلخانه

افزايش اراضي شور و اثر نامطلوب اين تنش بر توليد محصولات زراعي از جمله چغندرقند، اولويت تحقيقات در اين مورد، ايجاد ارقام متحمل و توسعه كشت گياهان متحمل به شوري را دو چندان مي‌نمايد. در اين تحقيق تعدادي از صفات فيزيولوژيك و مرفولوژيكي بر روي12 ژنوتيپ چغندرقند در دو سطح شوري (شاهد= صفر و 16 دسي زيمنس بر متر) با سه تكرار به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در گلخانه، مورد مطالعه قرار گرفتند. صفاتي همچون وزن تر و خشك اندام هوايي و ريشه، طول و عرض برگ، طول دمبرگ، طول ريشه، محتواي آب نسبي برگ و كاهش نسبي آب برگ در هر دو محيط تنش و بدون تنش اندازه گيري شد. بين ژنوتيپ ها از نظر تمامي صفات مورد بررسي به غير از صفت كاهش نسبي آب برگ، اختلاف معني داري وجود داشت. همچنين، در شرايط تنش صفات وزن خشك اندام هواي، وزن تر ريشه و طول ريشه، در مقايسه با شرايط بدون تنش داشت افزايش معني دار و براي ساير صفات كاهش شديدي مشاهده گرديد. در اين تحقيق، ژنوتيپ‌هاي SA1 و SA2 از نظر اكتر صفات مورد بررسي برتر از ساير ژنوتيپ‌ها بودند. ژنوتيپ حساس 191 داراي پايين ترين مقادير صفات در شرايط تنش بود.