ارزيابي خصوصيات كمي و كيفي هيبريدهاي تريپلوئيد مقاوم به ريزومانياي چغندر قند در استان خراسان رضوي

بيماري ويروسي ريزومانيا از جمله بيماري هاي مخرب چغندرقند محسوب مي شود كه در طي ساليان اخير به تدريج در سطح كشور كسترش يافته و بر زراعت اين محصول تأثيرگذار بوده است. استفاده از ارقام مقاوم تنها راهكار مطمئن و اجتناب ناپذير براي مقابله با اين بيماري است. در سال 1394 با استفاده از دو جمعيت نيمه خواهري تتراپلوئيد مقاوم به بيماري و تلاقي آنها با چهار سينگل كراس منوژرم (7112*SB36، 7112*31714، 452*31714 و 201-9*301-28) تعداد هشت هيبريد تريپلوئيد منوژرم تهيه شد كه در سال زراعي 96-1395 به همراه سه رقم شاهد مقاوم به بيماري داخلي و خارجي و يك شاهد حساس در مزرعه آلوده اي در ايستگاه تحقيقات كشاورزي طرق (مشهد) كشت شدند. آزمايش به صورت طرح بلوك هاي كامل تصادفي با شش تكرار اجرا گرديد و هر كرت آزمايشي شامل يك خط به طول هشت متر و فاصله خطوط 50 سانتيمتر بود. يادداشت برداري صفاتي نظير تعداد بوته بعد از تنك، بوته گمشده، يكنواختي رشد، شدت سبزي برگ ها و نمره آلودگي در طول فصل رشد تا زمان برداشت انجام شد. در انتهاي فصل رشد، ريشه هاي هر كرت برداشت، شمارش و توزين شد و از آنها خمير تهيه گرديد و خصوصيات كيفي آنها اندازه گيري شد. نتايج نشان داد كه هيبريدهاي (201-9*301-28)*HSF-614-92، (201-9*301-28)*HSF-647-92 و (7112*SB36)*HSF-614-92 كمترين نمره آلودگي را به خود اختصاص داد. به طور كلي نتايج حاصل حاكي از برتري هيبريدهاي جديد از نظر مقاومت به بيماري در مقايسه با رقم مقاوم داخلي مي باشد.