مقايسه برخي پاسخ‌هاي فيزيولوژيكي گندم نان و گندم دوروم تحت تنش سرما

در اين مطالعه، پاسخ هاي فيزيولوژيكي بيوشيميايي تحت تنش سرما در دو ژنوتيپ گندم متحمل به تنش سرما ((نورستار (گندم نان متحمل به تنش سرما) و گرديش (گندم دوروم متحمل به تنش سرما)) و ديگريSRN (گندم دوروم حساس به تنش سرما) مورد بررسي قرار گرفت. گياهچه پس از فرايند سازگاري (ºC 4) يا بطور مستقيم ( بدون مرحله سازگاري) در معرض تنش سرما ºC 5- (12 ساعت و 24 ساعت) قرار گرفتند. تحت تنش سرما، افزايش ميزان شاخص نشت الكتروليتي (ELI)، ميزان پراكسيد هيدروژن و مالون دي آلدهيد (MDA) در نورستار (گندم نان) و گرديش (گندم دوروم) پايين تر از SRN (گندم دوروم) بود. همبستگي مثبت و هم تنظيمي سيستم هاي حذف گونه هاي اكسيژن فعال (ROS) مانند سوپراكسيد ديسموتاز، كاتالاز، آسكوربات پراكسيداز و گاياكول پراكسيداز و پرولين به خصوص پس از فرايند سازگاري نقش حياتي در پايين نگاه داشتن ميزانROS تحت تنش سرما نشان داد. با اين حال، فعاليت هاي مختلف اين سيستم منجر به شدت هاي مختلف تنش اكسيداتيو درگياهان سازگار شده و سازگار نشده به تنش سرما شد. نتايج نشان داد كه فرايند سازگاري تحمل به تنش اكسيداتيو را به وسيله تنظيم سيستم هاي آنتي-اكسيداني القا مي كند. اين پاسخ ها وجود طيف گسترده اي از ظرفيت ژنتيكي در گندم دوروم را براي افزايش تحمل به سرما به خصوص در گرديش تاييد كرد.