كارايي مصرف و استفاده از نيتروژن در ارقام تجاري چغندرقند تحت آبياري تيپ

امروزه به منظور كاهش شستشوي نيترات در خاك، استفاده از سيستم‌هاي كاشت با كارايي زياد مصرف نيتروژن، بسيار مورد ‏توجه است. به منظور بررسي كارايي مصرف كود نيتروژن در ارقام داخلي و خارجي چغندرقند، آزمايشي به صورت كرت خرد ‏شده نواري بر پايه طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با چهار تكرار، در كرج طي دو سال اجرا شد. نيتروژن بر اساس غلظت ‏نيتروژن نيتراتي باقيمانده در عمق صفر تا 30 سانتي متري خاك قبل از كشت تعيين شد. بر اين اساس تيمارهاي كود نيتروژن ‏شامل شاهد (بدون مصرف كود)، 50، 75 و 100 كيلوگرم در هكتار در‎ ‎كرت اصلي در نظر گرفته شد. ارقام خارجي فلورس و ‏رزير و ارقام ايراني پارس و اكباتان در كرت فرعي به صورت نواري قرار گرفت. آبياري به روش قطره اي تيپ‎ ‎بود و زمان و ‏ميزان آن بر اساس تبخير از طشتك تبخير كلاس ‏A‏ و با احتساب راندمان 90 درصد محاسبه شده و بطور مساوي در كليه كرت-‏ها با كنتور حجمي اندازه گيري و اعمال شد. نتايج تجزيه مركب نشان داد افزايش سطوح كود نيتروژن باعث كاهش معني‌دار ‏‎(p 0.01)‎‏ كارايي مصرف نيتروژن گرديد. در شرايط آبياري تيپ، مصرف 25 درصد كود نيتروژن كمتر از حد بهينه مي‌تواند ‏ضمن عدم تاثير معني‌دار روي عملكرد، كارايي استفاده از نيتروژن مشابه تيمار شاهد براي توليد ريشه و حد بهينه مصزف ‏نيتروژن براي توليد شكر داشته باشد. ارقام خارجي به طور معني‌دار ‏‎(p 0.01)‎‏ داراي عملكرد ريشه، قند خالص و ناخالص و ‏همچنين كارايي مصرف و استفاده از نيتروژن بيشتري نسبت به ارقام ايراني بودند. كارايي مصرف و استفاده از نيتروژن توسط ‏ريشه رقم پارس در گروه مشترك با ارقام خارجي قرار گرفت.‏