بررسي توان اقليمي اراضي استان گلستان جهت كشت دو گياه راهبردي گندم و سويا

ارزيابي توان اراضي براي توسعه و اصلاح الگوهاي كاشت منطقه اي به جزيي لاينفك از برنامه ريزيهاي منطقه اي تبديل شده است. عوامل متعددي بر انتخاب نوع گياهان مورد استفاده در الگوهاي كشت و توسعه كشت گياهان موثرند كه متغيرهاي اقليمي به عنوان عوامل پيشران بوم نظام‌هاي كشاورزي در اين خصوص جايگاه ويژه اي دارند. اين مطالعه با هدف ارزيابي توان اقليمي اراضي استان گلستان براي كاشت دو گياه راهبردي گندم و سويا در محيط GIS انجام شد. بدين منظور لايه متغيرهاي اقليمي از طريق روش‌هاي ‌درون‌يابي كلاسيك و مدل-روش‌هاي زمين آمار تهيه و براساس نياز بوم شناختي گياهان طبقه بندي شدند. نتايج نشان داد كه پهنه اراضي زراعي استان گلستان براي كشت گندم از نظر متغيرهاي دماي بيشينه و متوسط با هيچ محدوديتي روبرو نيست. در حالي كه براي سويا از نظر دو متغير دماي كمينه و بارش محدوديتي وجود ندارد. نتايج نشان داد كه براي كشت گندم از نظر دماي كمينه، اراضي زراعي غرب و به‏ويژه شمال‏غرب استان و از نظر بارش، بخش‏هايي از اراضي مركزي استان بهترين شرايط را احراز نمودند. در خصوص سويا نيز بخش¬هاي مركزي استان كمي متمايل به شرق بهترين دماي كمينه را داشتند و با حركت از سمت اراضي شمال¬غرب استان به¬سمت ساير نواحي (به¬ويژه جنوب) از مطلوبيت دماي بيشينه كاسته شد.