اثر كشت مخلوط افزايشي سير بر نسبت برابري زمين باقلا، عملكرد و مجموع ارزش نسبي

سيستم هاي كشت مخلوط يكي از روش هاي مديريت صحيح توليد محصولات زراعي است كه منجر به بهبود جذب و كارايي ‏مصرف منابع توسط گياهان مي شود. به همين منظور اثرات كشت مخلوط افزايشي سير بر نسبت برابري زمين باقلا، ‏عملكرد و مجموع ارزش نسبي در شرايط آب و هوايي همدان، مورد بررسي قرار گرفت. آزمايش به صورت طرح بلوك هاي ‏كامل تصادفي با سه تكرار و پنج تيمار در سال زراعي 96-1395 اجرا گرديد. كشت هاي خالص سير و باقلا و كشت هاي ‏مخلوط افزايشي 20، 40 و 60 درصد سير با باقلا، الگوهاي مختلف كشت بودند. اثر تيمارهاي آزمايشي بر عملكرد و اجزاي ‏عملكرد هر دو گياه معني دار شد. بيشترين عملكرد سير از كشت خالص به دست آمد. بيشترين عملكرد و اجزاي عملكرد ‏باقلا نيز بدون تفاوت معني دار با كشت مخلوط افزايشي 20 درصد سير با باقلا، از كشت خالص باقلا حاصل شد. بر اساس ‏شاخص هاي كشت مخلوط، تيمار كشت مخلوط افزايشي 40 درصد سير با باقلا، بالاترين نسبت برابري زمين (23/1) و ‏مجموع ارزش نسبي (81/1) را به خود اختصاص داد. بنابراين، در صورت اجراي اين الگوي كشت در توليد باقلا و سير، ‏كارايي استفاده از زمين باقلا و منابع محيطي افزايش معني داري نسبت به كشت خالص خواهد داشت. ‏