واكنش فاميلهاي فول سيب چغندرقند نسبت به بيماري ريزوكتونيايي ريشه و طوقه در شرايط گلخانه

بيماري پوسيدگي ريشه و طوقه چغندرقند ناشي از بيمارگر Rhizoctonia solani AG 2-2IIIB يكي از عوامل كاهش سطح زير كشت چغندرقند در ايران مي باشد. يكي از موثرترين روشهاي كنترل اين بيماري، كاربرد ارقام مقاوم مي باشد. به منظور تهيه رقم مقاوم، تعداد 25 لاين گرده افشان چغندر قند در سال 94 از لحاظ مقاومت نسبت به بيماري ذكر شده در گلخانه مورد ارزيابي قرار گرفتند. مايه زني با قرار دادن شش عدد بذر ذرت آلوده به جدايه 133 در كنار طوقه انجام شد. ارزيابي مقاومت در قالب طرح كاملا تصادفي با 14 تكرار انجام گرديد. ميزان پوسيدگي بوته ها 4 هفته پس از مايه زني با استفاده از مقياس (1 - 9) يادداشت برداري شد. ارزيابي مقاومت نشان داد كه درجاتي از مقاومت نسبت به اين بيمارگر در فاميل هاي گرده افشان وجود دارد و ژنوتيپ S1–930151 با شدت آلودگي دو بيشترين مقاومت را داشت. ميزان آلودگي سه لاين S1–930151، S1-930139 ، S1-930036 كمتر از رقم شاهد مقاوم نوودرا) با شدت آلودگي 3.6) بود.