تاثير تنش خشكي بر فعاليت پرولين و ميزان كلروفيل در ژنوتيپ هاي پيشرفته عدس (Lens culinaris )

براي ارزيابي 12 ژنوتيپ پيشرفته عدس از لحاظ ميزان پرولين و كلروفيل، آزمايشي به صورت كرت هاي خرد شده در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با 3 تكرار در شرايط ديم و كم آبياري به عنوان عامل اصلي و ژنوتيپ ها به عنوان عامل فرعي در مناطق، ايستگاه تحقيقات كشاورزي اردبيل و بخش مركزي شهرستان گرمي در سال زراعي 1395-1394 اجرا گرديد. نتايج مقايسه ميانگين اثرات ساده مكان نشان داد كه در اردبيل ميزان پرولين، كاروتنوئيد، كلروفيل a و b در كمترين مقدار بود. عملكرد دانه در شرايط ديم 22 درصد كمتر از كشت كم آبي بود. ميزان كلروفيل a و كاروتنوئيد در منطقه گرمي بيشتر بود. بيشترين ميزان پرولين مربوط به ژنوتيپ شماره (12) بود. معني داربودن اثر متقابل مكان × ژنوتيپ نشان داد، بيشترين ميزان عملكرد دانه در منطقه گرمي و ژنوتيپ شماره (1) مي باشد. همبستگي عملكرد دانه با كاروتنوئيد، كلروفيل هاي a، b مثبت و معني دار شد. تجزيه خوشه اي نشان داد كه بيشترين فاصله ژنتيكي را ژنوتيپ هاي شماره 1 و 5 در دو حالت ديم و كم آبياري، نسبت به ژنوتيپ هاي ديگر داشتند.