تاثير مقادير مختلف پلي اتيلن گليكول و قند هاي مختلف بر جوانه زني و رشد لوله گرده گندم هگزاپلوئيد

باروري جنس نر در گياهان به توليد و قابليت زيست دانه گرده بستگي دارد. تفاوت در توليد گرده با يك مشاهده ساده قابل ارزيابي است اما تشخيص قابليت زيستي گرده كار دشوار و سختي است. جوانه‌زني دانه گرده و رشد لوله گرده در گياهان مختلف تحت تاثير عوامل متعددي قرار مي‌گيرد. زمينه ژنتيكي گياه و شرايط محيطي از عوامل مهم در اين زمينه هستند. اين آزمايش به صورت فاكتوريل انجام شد و به بررسي تاثير قند هاي مختلف و غلظت هاي مختلف پلي اتيلن گليكول روي درصد جوانه زني گرده گندم نان صورت گرفت. چهار تكرار براي هر تيمار قندي در نظر گرفته شد و هر تكرار شامل 0%، 10%، 20%، 30% و 40% قند بود. نتايج نشان داد در بين قند هاي رافينوز، مانوز، دكستروزو مالتوز، مانوز در تمام تيمارها يك روند را در درصد جوانه زني از خود نشان داد و داراي بالاترين درصد جوانه زني در بين ساير قند ها بود . به طور كلي در تمام قند ها تيمار 0% داراي بالاترين درصد جوانه زني بود . همچنين در بين تيمارهاي 0%، 9%، 18%، 27%، 36% و 45% پلي اتيلن گليكول، تيمار 18% بيشترين درصد جوانه زني را نشان داد. افزايش ميزان پلي اتيلن گليكول اثر بازدارندگي بر جوانه زني دانه گرده داشت. در كل نتايج آزمايش نشان داد كه پلي اتيلن گليكول يك عامل مهم در جوانه زني دانه گرده گندم نان است كه با استفاده ميزان صحيح آن مي توان تا حد قابل توجهي درصد جوانه زني را افزايش داد.