وضعيت تأمين اجتماعي(بعنوان حق بنيادين شهروندي) زنان بي‌سرپرست و بدسرپرست در نظام حقوقي ايران

تامين اجتماعي از مهمترين سازوكارهاي توسعه انساني يا توسعه پايدار در هر جامعه اي است.به عبارتي ميهمترين شاخص ارزيابي ميزان توسعه يافتگي كشورها، نظام تامين اجتماعي كشورهاست. زنان نيمي از جامعه انساني را تشكيل مي دهند.مجموعه اي از مسائل و مشكلات اقتصادي، فرهنگي و اجتماعي، زندگي زنان بي سرپرست و بدسرپرست را، به دليل حذف و يا تضعيف حضور كاركردي همسر آن ها تهديد مي كند، و از جمله مواردي كه مشكلات عديده اين زنان را كاهش مي دهد، تأمين زندگي و روشن بودن وضعيت آينده اين قشر است، كه فراهم نمودن حداقل امكانات آن وظيفه ي هر دولتي است. در اين مقاله سعي شده، آخرين وضعيت مربوط به ساختارهاي تقنيني تأمين اجتماعي زنان بي سرپرست و بدسرپرست، با توجه به اصول حقوقي، مورد بررسي قرار گرفته، و به آخرين تحولات قانوني در اين زمينه پرداخته شود. تحقيق حاضر با استفاده از روش توصيفي_تحليلي به بررسي حقوقي وضعيت تأمين اجتماعي زنان بي سرپرست و بدسرپرست پرداخته است. يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه گرچه تأمين اجتماعي اين قشر در اولويت سياست گذاري ها، قانون اساسي و قوانين برنامه هاي توسعه كشور است، اما ساير قوانين و هم چنين نهادهاي اجرايي، پاسخ گوي سياست هاي مدنظر قوانين كلان نبوده و نيازمند اتخاذ راهبردهاي موثر و اثربخش حمايتي فراگير تقنيني- اجرايي، كه خدمات تأمين اجتماعي را در كشور ارائه كند، مي باشد.