سيماي امام رضا (ع) در شعر عربي و فارسي

هنر و ادبيات با يكديگر پيوند تنگاتنگي دارند. هنر شعر و شاعري اين قابليت را دارد كه ساير هنرها را در خود جاي دهد. پيوستگي هنر وادبيات گاهي چنان زياد است كه نمي‌توان اين دو را از هم تفكيك كرد. شاعران عربي از عصر جاهلي تا دوران معاصر با خلاقيت‌هاي هنري خود، گوي سبقت را از سايرين ربوده‌ و گاهي ادبيات خود را در خدمت دين و اخلاق درآورده‌اند. آنها با روحيه‌اي متعهدانه ارزش‌هاي اسلامي و سجاياي اخلاقي اهل بيت عليهم السلام را مطرح كرده‌اند. شخصيت ائمه‌ي معصومين از جمله امام رضا (ع) در آثار شاعران عربي و فارسي بازتاب يافته است. پژوهش حاضر بر اساس روش توصيفي-تحليلي مي‌كوشد به بررسي سيماي امام رضا (ع) در اشعار اين شاعران بپردازد. آنها امام عليه‌السلام را الگوي والاي انسانيت معرفي كرده و به صفاتي از جمله: خوش‌خلقي، راستگويي، تواضع و عدالت ايشان اشاره كرده‌اند.