گفت‌وگوي تمدني در سيرۀ سياسي امام رضا(ع)

انسان به اين دليل كه موجودي مدني است، به زندگي اجتماعي روي آورده است. فرايند جهاني شدن كه امروزه سر زبان‌ها افتاده و در حال وقوع است، بخشي از اين گفتمان است. بديهي است كه در چنين نظام بزرگي، مجموعه‌اي از باورها و نگرش‌هاي متفاوت وجود دارد كه بر همان اساس، كنش‌هايي متقابل در سطوح مختلف زندگي صورت مي‌گيرد، اما بايد اذعان كرد كه در ابراز اين كنش‌هاي متقابل آن‌گونه كه بايد اصول گفت‌وگو و ديگر هنجارهاي مشترك انساني رعايت نمي‌شود. از اين‌رو، پرداختن به گفت‌وگوي تمدني در ميان اديان الهي و مكاتب بشري و بيان اصول و ضرورت‌ها در اين عرصه يك اصل است كه ضرورتي محوري و كاربردي دارد؛ زيرا اين گفت‌وگوي تمدن‌هاست كه ملت‌ها را به هم نزديك مي‌كند و در كاهش اختلافات موجود در جوامع بشري نقشي به‌سزا ايفا مي‌كند. اين پژوهش كه با عنوان «گفت‌وگوي تمدني درسيرۀ سياسي امام رضا» سامان يافته، پاسخي به اين نياز است. از اين‌رو بعد از بيان اهداف و تبيين اصول و مباني گفت‌وگوي تمدن‌ها، مي‌كوشد با استفاده از الگوهاي رفتاري در سيرۀ سياسي و تمدني امام رضا(ع) به بيان چگونگي گفت‌وگوي تمدني آن حضرت بپردازد؛ تكيه امام رضا بر مشتركات، رفتار كرامت‌مندانه با طرف مقابل، تحمل اهانت‌ها در فرايند گفت‌وگوي تمدني، رعايت انصاف در هنگام گفت‌وگو و مانند آن از جملۀ شيوه‌هاي گفت‌وگوي تمدني در سيرۀ سياسي امام رضا(ع) است.