معيارهاي رفتاري انسان اقتصادي از منظر قرآن و آموزه‌هاي رضوي

رفتارهاي انساني در نظام‌هاي اقتصادي، بر اساس باورها و اصول فلسفي آن نظام ارزش‌گذاري مي‌شود. بر اساس مباني ديني، رفتار اقتصادي توأم باارزش‌هاي اخلاقي، باورها و معيارهاي ديني، مورد مدح و مذمت قرار مي‌گيرد. پرواضح است كه نوعي تضاد فكري و رفتار اقتصادي بين افراد دين‌مدار وجود دارد كه از طرفي متأثر از سوي فهم گزاره‌هاي ديني و از ديگر سو، تأثيرپذيري از اصول اقتصادي غيرديني است. اين مقاله به دنبال پاسخ به اين پرسش است كه دين چه معيارهايي را براي اصلاح رفتار انسان اقتصادي بيان نموده است؟ آيا آموزه‌هاي قرآني و حديثي تأييدكننده تأثير مثبت معيارهاي ديني بر رفتار اقتصادي هست؟ فرضيه‌اي مقاله آن است كه معيارهاي به‌دست‌آمده مي‌تواند به‌عنوان مباني فلسفي اقتصاد والگوي رفتار انسان اقتصادي نقش‌آفريني كند. در نوشتار پيش رو كه پژوهشي كتابخانه‌اي و اسنادي است كه نگارنده با روش توصيفي تحليلي درصدد است معيارهاي رفتاري انسان اقتصادي هم چون: خدامحوري، عدالت و صداقت محوري، رفاه توأم با معنويت، منفعت‌طلبي در سايه رضايت‌مندي، مبارزه با مفاسد اقتصادي را به‌عنوان معيارهاي اساسي در رفتار انسان اقتصادي تبيين نمايد. مهم‌ترين يافته مقاله پيش رو، آن است كه ارتباط ريشه‌اي، بين اعتقادات ديني و رفتار اقتصادي بر پايه معيارهاي يادشده، وجود دارد كه بيانگر مسير مطلوب در حوزه رفتاري انسان اقتصادي است.