نقش امام رضا(ع) در توسعۀ علمي و فرهنگي خراسان

امام رضا (ع) همانند ديگر امامان معصوم (ع) داراي كمالات و فضايل انساني در مرتبه اعلي است. ايشان بعد از شهادت پدر بزرگوارش حضرت امام كاظم(ع)، امامت و رهبري شيعيان را به عهده گرفت و به رغم مشكلات حادّ جامعه مسلمين در مدت20 سال امامت پر بركت خويش، نقش شايسته‏اي در گسترش فرهنگ حيات بخش اسلام انجام داد. بي شك بايد حضور امام رضا (ع) را در شرقي ترين نقاط جهان اسلام (خراسان و مرو) نقطه عطفي در تاريخ اين منطقه (و به دنبال آن در ايران) بشمار آورد. علي رغم همه محدوديت هايي كه مأمون براي جلوگيري از فعاليت امام رضا (ع) به وجود آورده بود، بارزترين موضوعي كه در سيره امام رضا(ع) از مدينه تا خراسان مشهود است، تلاش حضرت براي گسترش فعاليت علمي و فرهنگي در جامعه اسلامي و به خصوص براي ما ايرانيان بود كه در تاريخ زندگي بشر كم سابقه بوده است. مقاله حاضر با روش توصيفي- تحليلي، درصدد پاسخ به اين پرسش است كه اقامت امام رضا (ع) در ايران چه تأثيري بر توسعۀ فرهنگ و تمدن اين سرزمين داشت؟