نگرش حقوقي امام رضا7 و تطبيق آن با قوانين موجود

نگرش حقوقي امام رضا(ع) وتطبيق آن با قوانين موجود روايات متعددي از امام رضا(ع) موجود است كه پهناي موضوعات آن بسيار وسيع است، از آداب سفره تا آداب اجتماعي وجزئي تر، بخش هاي مختلف روابط اجتماعي را در بردارد، كه بخشي از آن، روابط حقوقي بين افراد در اجتماع است، مباحثي همچون حقوق كارگران، اقليت هاي مذهبي، ارث، اقسام كيفر و ساير موضوعات كه ايشان در تنظيم روابط اجتماعي به آن پرداخته اند، حال بايد مطابقت يا عدم مطابقت قوانين موجود با نظرات ايشان را در اين مباحث بررسي نمود كه سعي برآن شده با روشي توصيفي تحليلي و مراجع به اين روايات پاسخي در خور داده شود، مثلاً در بحث حقوق اقليت هاي ديني ماده واحده مصوب ۱۳۱۲ راجع حقوق اقليت هاي مذهبي و يا اصل ۱۲ قانون اساسي تا چه حدي با روايت موجود از امام (ع) در مورد حقوق اقليت ها مطابقت دارد و يا در بحث ربا كه امام (ع) نظر بر حرام بودن آن به استثنا پدر، همسر، فرزند و شوهر داشتن، با ماده ۵۹۵ قانون تعزيرات مصوب ۱۳۷۵ با اين روايت مقايسه شود، كه در اين فرصت با جمع آوري و بررسي اين روايات و تطبيق آن با قوانين موجود ملاحضه شد، از آنجايي كه قوانين جمهوري اسلامي ايران ريشه در فقه پوياي شيعي دارد چندان تفاوتي با روايات موجود از امام رضا (ع) وجود ندارد و اندك اختلافات موجود نيز به مقتضاي زمان ايجاد شده و آنهم در مباحثي فرعي و غير اساسي است.