جايگاه روايات امام رضا(ع) در معناشناسي مفردات قرآن كريم

معناشناسي دقيق مفردات قرآن نقش عميق و گسترده اي در فرايند ترجمه و تفسير اين كتاب مقدس دارد، زيرا توضيح صحيح مفاهيم و تبيين دقيق مدلولات الفاظ قرآن موجب افزايش غنا و كارآمدي منابع تفسيري گشته و از كژتابي و اختلال در معناشناسي واژگان قرآن نيز جلوگيري مي كند. از اين رو يكي از تلاش هاي پيامبر گرامي اسلام(ص) و ائمه اطهار(ع) ابهام زدايي از معاني واژگان قرآن بوده است. امام رضا(ع) نيز در اين زمينه نقش شايسته اي ايفا نموده و با روش هاي متعدد به تبيين ابعاد مختلف معاني واژگان قرآن پرداخته و مؤلفه هاي معنايي و كاربردهاي مختلف آنها را نيز مشخص نموده اند. از آنجا كه روايات معصومان(ع) برگرفته از منبع وحياني و به نوعي معاصر عصر نزول قرآن محسوب مي شود لذا از حيث اهميت بر ساير منابع معناشناسي واژگاني، تقدم فضل و فضل تقدم دارد. به همين جهت در اين مقاله ضمن ارايه شماري از روايات امام رضا(ع)، روش هاي آن امام در بازشناسي معاني واژگان قرآن نيز مورد تحليل قرار مي گيرد. بررسي ها نشان مي دهد كه آن حضرت روش هاي مختلفي از جمله روش ترادف گزيني، تعريفي، تصويري، تحليلي و... را براي توصيف وتبيين معناي واژگان قرآن به كارگرفته اند كه هر كدام از آنها علاوه بر حل و فصل شبهات تفسيري مي تواند راهنماي خوبي براي معناشناسي مفردات قرآني باشد.