بررسي عوامل موثر بر روند بيابانزايي با استفاده از مدل ESAs در منطقه جزينك سيستان

بيابان زايي پديده اي است كه از عوامل متعددي اعم از طبيعي،اجتماعي،اقتصادي تاثير ميگيرد و متقابلا بر اين موارد تاثير ميگذارد.اولين گام در اجراي فعاليت بيابان زدايي در ممانعت از گسترش بيابان بايد متكي بر شناخت پديده هايي باشد كه هم بطور مجزا و هم در كنش با يكديگر، در يك ناحيه،تغييراتي را به وجود مي آورند و منجر به بيابان زايي ميگردند.در اين تحقيق با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي،عوامل اصلي كه منجر به تشديد روند بيابان زايي در منطقه جزينك سيستان و در هر يك از رخساره ها مي شود شناسايي و ارزيابي گرديد.امتياز دهي به شاخص ها بر اساس مدل بيابان زايي .ESAs صورت گرفت.با استفاده از روش فوق هر يك از شاخص هاي مورد مطالعه در واحدهاي كاري مورد بررسي قرار گرفت و براي هر شاخص لايه اطلاعاتي تهيه شد.سپس داده هاي بدست آمده وارد محيط GIS شده و براي هر معيار مورد نظر يك لايه اطلاعاتي ساخته شد.در نهايت با تلفيق ميانگين هندسي لايه هاي اطلاعاتي چهار معيار مورد بررسي در منطقه بر اساس مدل مورد مطالعه (ESAs )نقشه شدت بيابان زايي منطقه بدست آمد.ير اساس نتايج حاصل از نقشه به دست آمده 21/76 درصد(34070/3 هكتار ) منطقه جزو تيپ شكننده با شدت متوسط قرار گرفته و 21/93 درصد(34336/2 هكتار)جزو تيپ بحراني با شدت كم و هم چنين 49/81 درصد(77971/5 هكتار)درصد از مساحت منطقه جزو تيپ بحراني با شدت متوسط است.نتايج اين مطالعه نشان داد مهمترين عامل بيابانزايي منطقه عوامل مديريتي است.