بررسي تأثير 8 هفته تمرينات دايره اي شديد بر سطوح سرمي عامل مغذي عصبي مشتق از مغز و آيريزين در زنان سالمند داراي سندروم متابوليك

زمينه و هدف: فعاليت جسماني از طريق افزايش مصرف انرژي و در نتيجه كاهش چربي هاي بدن محركي مؤثر براي بهبود تندرستي سالمندان داراي سندرم متابوليك مي باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير 8 هفته تمرينات دايره اي شديد بر سطوح سرمي BDNF و آيريزين در زنان سالمند داراي سندروم متابوليك در خرم آباد بود. روش كار: در اين مطالعۀ نيمه تجربي، تعداد 18 زن سالمند (سن: 17/6±00/71 سال، وزن: 18/9±22/62 كيلوگرم، قد: 27/3±67/153 سانتي متر) داراي سندرم متابوليك به طور داوطلبانه شركت كردند. آزمودني ها ضمن انجام امور روزمره خود در يك پروتكل 8 هفته اي تمرين دايره اي با شدت بالا شركت كردند كه 3 جلسه در هفته اجراء مي شد. 24 ساعت قبل از اجراي پروتكل تمريني و 48 ساعت پس از اتمام پروتكل تمريني نمونه خوني توسط كارشناس آزمايشگاه از آزمودني ها در حالت ناشتا بين ساعت 7 و 30 دقيقه تا 8 گرفته شد. براي اندازه گيري سطوح سرمي BDNF و آيريزين از كيت هاي الايزا استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون t همبسته استفاده شد و سطح معني داري 05/0 p در نظر گرفته شد. يافته ها: نتايج افزايش معني دار سطوح استراحتي سرمي BDNF و آيريزين در مقايسه با مقادير پيش آزمون در زنان سالمند داراي سندرم متابولك را نشان داد (05/0 p). نتيجه گيري: تمرينات دايره اي شديد در زنان سالمند داراي سندرم متابوليك غلظت هاي سرمي BDNF و آيريزين را افزايش مي-دهد و احتمالاً افزايش اين دو عامل مي تواند اثرات مفيدي بر نيمرخ ليپيدي اين افراد داشته باشد.