بررسي ارتباط بين ويژگي هاي شخصيتي و مديريت زمان كاركنان ادارات ورزش و جوانان استان خراسان جنوبي

زمينه و هدف: هدف از اين پژوهش بررسي رابطه بين ويژگي هاي شخصيتي و مديريت زمان كاركنان در ادارات ورزش و جوانان استان خراسان جنوبي مي باشد. روش كار: روش اين پژوهش، توصيفي و از نوع همبستگي است و جامعه آماري آن كاركنان ادارات ورزش و جوانان استان خراسان جنوبي در سال 1397 مي باشند كه به روش نمونه گيري تمام شمار انتخاب شدند. به منظور گردآوري اطلاعات از پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصيت نئو فرم كوتاه شده (خرمائي و فرماني،1393) و از پرسشنامه بومي سازي شده مديريت زمان كه از پرسشنامه (حافظي و همكاران، 1387) كمك گرفته شده، استفاده شد. روايي پرسشنامه مديريت زمان توسط تعدادي از اساتيد مديريت و با استفاده از تحليل عاملي تأييدي، مورد تأييد قرار گرفت و ضريب پايايي پرسشنامه ويژگي هاي شخصيتي و مديريت زمان با استفاده از آلفاي كرونباخ به ترتيب 79/0 و 83/0 به دست آمد. به منظور تجزيه وتحليل داده ها از آمار توصيفي و استنباطي به كمك نرم افزار SPSS استفاده شد. يافته ها: يافته هاي تحليل همبستگي نشان مي دهد كه تمام مؤلفه هاي ويژگي هاي شخصيتي با مديريت زمان ارتباط معني داري دارند و بيشترين همبستگي مربوط به ارتباط بين برون گرايي و مديريت زمان با ميزان همبستگي 653/0 مي باشد و همچنين مؤلفه روان نژندگرايي با مديريت زمان رابطه منفي دارد. نتيجه گيري: دليل وجود رابطه بين ويژگي هاي شخصيتي و مديريت زمان مي تواند عادات و خلقيات ذاتي فرد كه الگوهاي رفتاري ثابتي را در فرد به وجود مي آورد و همچنين مفهومي كه فرد از زمان دريافت و ارسال مي كند كه تحت تأثير ويژگي هاي شخصيتي اوست، باشد.