اثر تمرينات كنترل قامت در شرايط تكليف دوگانه در مقابل تكليف منفرد بر تعادل دانش آموزان سندرم داون

زمينه و هدف: مشكلات نقص در كارهاي شناختي و حركتي افراد سندرم داون سازگاري با اعمال زندگي روزمره و استقلال شخصي آنها را دشوار نموده ، به اين منظور هدف تحقيق ما بررسي اثر تمرينات كنترل قامت در شرايط تكليف دوگانه در مقابل تكليف منفرد بر تعادل دانش آموزان سندرم داون مي¬باشد. روش كار: در اين تحقيق 24 دختر و 8پسر دانش¬آموز سندرم داون آموزش پذير شهر كرمان با ميانگين سني 63/10سال شركت داشتند. شركت كنندگان در سه گروه 10 نفري ،هرگروه 8 دختر و 2 پسر ، تكليف دوگانه و تكليف منفرد و گروه كنترل تقسيم شدند. دو گروه تجربي تمرينات را به مدت 24 جلسه 45 دقيقه¬اي انجام دادند.تعادل افراد با استفاده از خرده آزمون تعادل بروينينكز – اوزرتسكي سنجيده شد.پس آزمون 24 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين و آزمون پيگيري سه روز ، يك هفته ،يك ماه و دوماه پس از آخرين جلسه تمريني گرفته شد. يافته ها: جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون اندازه هاي مكرر در سطح معني داريP 0/05 استفاده شده است، نتايج يافته ها نشان دادكه بـين نمرات آزمودني‌ها در 24ساعت پس از آخرين جلسه تمرين، سه روز بعد، يك هفته بعد، يك ماه بعد و دو ماه بعد تفـاوت معنـادار وجود دارد (05/0 016/0= P- مقدار) به عبارتي ميانگين نمرات تعادل افراد سندرم داون در اندازه‌گيري مكرر از لحاظ آماري معنادار است. نتيجه گيري: نتايج اين تحقيق نشان مي¬دهد كه ، تمرينات كنترل قامت در شرايط تكليف دوگانه و منفرد باعث بهبودي تعادل دانش آموزان سندرم داون شده و اثرات اين تمرينات در دو گروه ماندگار بوده اما افرادي كه در شرايط تكليف دوگانه تمرين كردند عملكرد بهتري را نسبت به گروهي داشتند كه با شرايط تكليف منفرد تمرين كرده بودند و سطح ماندگاري اثر تمرينات در افراد گروه تكليف دوگانه نسبت به گروه تكليف منفرد سطح بالاتري از ماندگاري را داشته.