بررسي وضعيت جو سازماني در دبيران تربيت بدني استان خراسان جنوبي

زمينه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي وضعيت جو سازماني در بين دبيران تربيت بدني استان خراسان جنوبي بود كه تعداد اعضاي نمونه در اين پژوهش با توجه به حجم جامعه 200 نفر برآورد گرديد. روش كار: براي انتخاب نمونه از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي تصادفي استفاده شد. براي سنجش جو سازماني از پرسشنامه استاندارد جو سازماني هالپين و گرافت (1963) كه روايي آن توسط گروهي از خبرگان و تحليلي عاملي تاييدي و اعتبار آن توسط آلفاي كرونباخ (88/0) مورد تاييد قرار گرفت. يافته‌ها: يافته هاي پژوهش حاضر نشان داد كه 117 نفر (5/58 درصد) از افراد نمونه مرد و 83 نفر (5/41 درصد) از آنان زن بوده است. 62 تعداد 6 نفر (3 درصد) داراي سن كمتر از 30 سال، 91نفر (5/45 درصد) داراي سن بين 30 تا 40 سال و 103 نفر (5/51 درصد) داراي سن بيشتر از 40 سال معرفي شده اند. همچنين مي توان گفت 133 نفر (5/66 درصد) داراي تحصيلات ليسانس و 67 نفر (5/33 درصد) داراي تحصيلات فوق ليسانس و بالاتر هستند. همچنين يافته ها نشان داد كه وضعيت جو سازماني در هر دو گروه دبيران مرد و زن مطلوب بود.به گونه اي ميانگين وضعيت جو سازماني در دبيران زن به طور معني دار از ميانگين جو سازماني دبيران مرد بيشتر بود. نتيجه‌گيري:با توجه به نتايج بدست آمده مي توان اينگونه اذعان كرد. جو برخي سازمانها پويا و كاري است و برخي ديگر سهل گير و برخي كاملا انساني و برخي ديگر سخت و سرد.در جو باز و مطلوب، كاركنان از رضايت شغلي قابل توجهي برخوردارند و انگيزه كافي براي غلبه بر مشكلات دارند. آنها داراي نيروي محركه لازم براي ترتيب دادن كارها و حفظ تحرك سازمان هستند. به علاوه كاركنان به همكاري با سازمان خود افتخار مي كنند. كاركنان به خوبي با يكديگر همكاري مي كنند و امور سازمان را تمام و كمال انجام مي دهند.جو سازماني مربوط به تعيين ويژگي هاي قابل اندازه گيري محيط كار است كه بطور مستقيم يا غيرمستقيم توسط كساني كه در اين محيط كار مي كنند درك شده است و فرض مي شود كه روي انگيزش و رفتارشان تاثير مي گذارد. همچنين به عنوان منبعي موثر و بانفوذ جهت شكل دهي رفتار عمل مي كند.