اثر تمرينات تراباند و تراباند- بازي بر تعادل و ترس از افتادن افراد سالمندان آلزايمري

زمينه و هدف: افراد سالمند مبتلا به الزايمر بيشتر از هم سن و سالهاي سالم خودشان تعادل كمتر و به طبع آن ترس از افتادن بيشتري دارند.باتوجه به اين كه اكثر تحقيقات بر روي سالمندان سالم انجام مي شود و اين گروه از سالمندان در روند تحقيقات حذف مي شوند، هدف از مطالعه حاضر تاثير تمرينات تراباند و بازي بر تعادل عملكردي و ترس از افتادن سالمندان مبتلا به طيف خفيف الزايمر است. روش كار: در اين تحقيق 30 فرد سالمند مبتلا به طيف اختلال شناختي خفيف (MCI) در مراكز سالمندي شهر رشت در مطالعه شركت كردند. آزمودني ها به طور تصادفي به سه گروه تمريني تراباند ( 67.9±3.72 years , N=10)، گروه تمريني تراباند همراه با بازي (70.80±2.61years, N=10) و گروه كنترل (68.90±3.78 years ,N=10) تقسيم شدند. شركت كنندگان به مدت 8 هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه 45 دقيقه تمرينات را انجام دادند. براي سنجش تعادل تست هاي فولرتون، زمان برخاستن و رفتن و دسترسي عملكردي انجام شد. براي سنجش ترس ازافتادن از پرسشنامه كارامدي در افتادن استفاده شده است. يافته‌ها: نتايج آزمون تحليل واريانس مختلط و تحليل واريانس يك راهه براي مقايسات بين گروهي و آزمون تعقيبي بونفروني براي مقايسه بين گروهي نشان مي دهد كه تمرينات تراباند و تراباند همراه با بازي بر تعادل عملكردي (FAB,TUG,FRT) و ترس از افتادن (FOF) سالمندان الزايمري موثر بوده است (P 0.05). نتيجه‌گيري: تمرينات تراباند و تراباند همراه با بازي داراي اثرات يكساني در مطالعه ما بودند اما به عنوان بهترين روش تمرينات تراباند همراه با بازي بر تعادل عملكردي و ترس از افتادن سالمندان الزايمري موثر بوده است بنابراين امكان انجام اين تمرينات در هر مكان براي بهبود تعادل و كاهش ترس از افتادن افراد سالمند وجود دارد.