بررسي پرخاشگري بين ورزشكاران رشته هاي رزمي شهرستان لاهيجان

زمينه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسي پرخاشگري در بين ورزشكاران رشته هاي رزمي شهرستان لاهيجان مي باشد. روش كار: جامعه آماري پژوهش شامل ورزشكاران مرد رشته هاي متفاوت رزمي شهرستان لاهيجان در سال 1397 به تعداد 282 نفر بود. نمونه پژوهش شامل 162 نفر از ورزشكاران مذكور بود كه به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها، از پرسشنامه پرخاشگري باس و پري (1992)، مقياس WHR، مقياس BMI و تست پله استفاده شد. داده هاي پژوهش با استفاده از تحليل واريانس آنوا تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه پرخاشگري بين ورزشكاران با رشته هاي مختلف رزمي تفاوت معني داري با يكديگر نداشت (05/0 P). همچنين مشاهده شد پرخاشگري بين ورزشكاران رزمي با سنين مختلف تفاوت معني داري با يكديگر داشت (05/0P˂). از نتايج ديگر پژوهش پرخاشگري بين ورزشكاران رزمي بر اساس شاخصWHR مختلف تفاوت معني داري با يكديگر نداشت (05/0 P). نتيجه پرخاشگري بين ورزشكاران رزمي بر اساس شاخص BMI مختلف تفاوت معني داري با يكديگر داشت (05/0P˂). و در نهايت پرخاشگري بين ورزشكاران رزمي بر اساس شاخص توان هوازي تفاوت معني داري با يكديگر نداشت (05/0 P). نتيجه گيري: باتوجه به نتايج پژوهش حاضر پيشنهاد مي گردد براي افزايش و بهبود عملكرد فردي براي رزمي كاران سنين پايه زير نظر متخصصين روانشناسي ورزشي كارگاه هايي با عنوان كنترل پرخاشگري برگزار شود.