پيش بيني خودكارآمدي دبيران تربيت بدني بر اساس نفوذ اجتماعي مديران

زمينه و هدف: هدف از پژوهش حاضر پيش بيني خودكارآمدي دبيران تربيت بدني بر اساس نفوذ اجتماعي مديران بود. روش كار: روش پژوهش حاضر برمبناي هدف از نوع تحقيقات كاربردي و برحسب روش گردآوري داده‌ها از نوع تحقيقات توصيفي- همبستگي مي‌باشد. جامعه آماري تحقيق شامل دبيران مرد تربيت‌بدني شاغل در مقطع متوسطه نوبت اول و دوم در منطقه غرب تهران مي‌باشد كه حدوداً 250 نفر برآورد گرديد و نمونه آماري با توجه به حجم جامعه و استفاده از جدول كرجسي مورگان 148 نفر در نظر گرفته شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه نفوذ اجتماعي يوكل (2003) با 22 سؤال و 11 مؤلفه و پرسشنامه خودكار آمدي عمومي شرر (1989) شامل 17 سؤال مي‌باشد كه پايايي آن‌ها از طريق آلفاي كرونباخ به ترتيب 73/0 و 76/0 به دست آمد. جهت تجزيه و تحليل داده ها در اين پژوهش از آزمون هاي آمار توصيفي از جداول و نمودار فراواني و درصد فراواني استفاده شد و در آمار استنباطي پس از مشخص شدن طبيعي بودن توزيع داده‌ها توسط آزمون كولموگروف اسميرنوف از آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون چند متغيره براي پيش بيني خودكارآمدي دبيران تربيت بدني بر اساس نفوذ اجتماعي استفاده شد. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه بين نفوذ اجتماعي مديران و مؤلفه هاي آن با خودكارآمدي در دبيران تربيت بدني شهر تهران ارتباط معناداري وجود دارد و همچنين مشخص شد متغير نفوذ اجتماعي و مؤلفه هاي آن توان پيش‌بيني خودكارآمدي دبيران را دارد. نتيجه گيري: استفاده از مديران با تجربه و لايق با توان نفوذ اجتماعي بالا مي تواند باعث خودكارآمدي هر چه بهتر دبيران تربيت‌بدني گردد و موجبات بهبود عملكرد معلمان و دبيران و در نتيجه دسترسي سريع‌تر به اهداف تعيين‌شده براي تربيت‌بدني مدارس را ايجاد نمايد.