تاثير متقابل معماري و طراحي پايدار در جهت دستيابي به توسعه پايدار براي حفاظت از محيط زيست

چكيده در اوايل سال هاي دهه 1۹۷۰ درباره محيط و توسعه بكار Sustainable development اصطلاح توسعه پايدار يا پايا رفت. توسعه پايدار فرآيندي است براي بدست آوردن پايداري در هر فعاليتي كه نياز به منابع و جايگزيني سريع و يكپارچه آن وجود دارد. توسعه پايدار در كنار رشد اقتصادي و توسعه بشري در يك جامعه يا يك اقتصاد توسعه يافته، سعي در توسعه مستمر، وراي توسعه اقتصادي دارد. توسعه پايدار عنصر سازمان دهندهاي است كه موجب پايداري منابع تجديدناپذير ميشود، منابع محدودي كه براي زندگي نسل آينده بر روي كره زمين ضروري است. توسعه پايدار فرآيندي است كه آيندهاي مطلوب را براي جوامع بشري متصور ميشود كه در آن شرايط زندگي و استفاده از منابع، بدون آسيب رساندن به يكپارچگي، زيبايي و تبعات نظامهاي حياتي، نيازهاي انسان را برطرف ميسازد. توسعه پايدار راه حل هايي را براي الگوهاي فاني ساختاري، اجتماعي و اقتصادي توسعه ارائه ميدهد تا بتواند از بروز مسائلي همچون نابودي منابع طبيعي، تخريب سامانههاي زيستي، آلودگي، تغييرات آب و هوايي، افزايش بيرويه جمعيت، بي عدالتي و پايين آمدن كيفيت زندگي انسانهاي حال و آينده جلوگيري كند. توسعه پايدار فرآيندي است در استفاده از منابع، هدايت سرمايهگذاريها، جهت گيري توسعه فناوري و تغييرات نهادي كه با نيازهاي حال و آينده سازگار باشد. توسعه پايدار كه از دهه 1۹۹۰ بر آن تأكيد شد جنبهاي از توسعه انساني و در ارتباط با محيط زيست و نسلهاي آينده است. هدف توسعه انساني پرورش قابليتهاي انساني محسوب ميشود. توسعه پايدار به عنوان يك فرايند در حالي كه لازمه بهبود و پيشرفت است، اساس بهبود وضعيت و رفع كاستيهاي اجتماعي و فرهنگي جوامع پيشرفته را فراهم ميآورد، و بايد موتور محركه پيشرفت متعادل، متناسب و هماهنگ اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي تمامي جوامع و بويژه كشورهاي در حال توسعه باشد. توسعه پايدار سعي دارد به پنج نياز اساسي زير پاسخ گويد: تلفيق حفاظت و توسعه، تأمين نيازهاي اوليه زيستي انسان، دستيابي به عدالت اجتماعي، خودمختاري و تنوع فرهنگي و حفظ يگانگي اكولوژيكي.