به‌كارگيري معيارهاي هندسي و پارامترهاي حركتي در ارزيابي كارايي توابع شباهت در استخراج الگو از خطوط سير

استخراج الگو از خطوط سير از موضوعات موردتوجه در علوم مختلف همچون، سيستم‌هاي اطلاعات مكاني، حمل‌ونقل، برنامه‌ريزي شهري و حركت‌شناسي جانوران است. خوشه‌بندي خطوط سير كه از متداول‌ترين روش‌هاي استخراج الگو به شمار مي‌رود از شباهت زماني_مكاني براي دسته‌بندي خطوط سير و در نتيجه كاهش پيچيدگي آن‌ها استفاده مي‌كند. ازآنجاكه توابع شباهت مختلف با ويژگي و عملكرد متفاوت براي سنجش شباهت خطوط سير وجود دارد هدف ما در اين تحقيق ارزيابي عملكرد توابع شباهت در استخراج الگو با استفاده از خوشه‌بندي خطوط سير است. توابع فاصله اقليدسي، هاسدورف، DTW، EDR و ERP كه از پركاربردترين توابع شباهت مورد استفاده در شباهت سنجي خطوط سير هستند در اين تحقيق مورد ارزيابي قرار گرفته‌اند. اين توابع بر روي دو مجموعه داده MIT و Antarctic petrels با ويژگي‌هاي حركتي متفاوت پياده‌سازي شده است. Antarctic petrels مربوط به حركت پرندگان قطبي و MIT مربوط به حركت اتومبيل‌ها درون يك پاركينگ است. براي ارزيابي از دو معيار شباهت هندسي و شباهت پارامترهاي حركتي استفاده شده است. مطابق نتايج به دست آمده بهترين تابع شباهت با تعريف معيار ارزيابي و همچنين تغيير داده متغير است. با اين حال در كليه نتايج تابع هاسدورف با ميانگين شاخص سيلووت 9234/0 بهترين نتيجه بر اساس معيار شباهت هندسي خطوط سير را نتيجه مي‌دهد. در مقابل بهترين نتيجه بر اساس معيار شباهت سرعت از تابع EDR با ميانگين شاخص سرعت 21/0 حاصل شده است.