ارائه ي مدل مفهومي جديد براي مدلسازي آسايش حرارتي بر مبناي داده هاي انعكاسي و حرارتي سنجش ازدور

يكي از مهمترين اثرات منفي افزايش فعاليت هاي انساني گرماساز در محيط شهري، كاهش آسايش حرارتي در اين مناطق مي باشد. ناراحتي هاي حرارتي سبب تاثير منفي بر عملكرد فيزيكي و رواني انسان مي شود به همين دليل نظارت و شناخت الگوهاي آسايش حرارتي در شهرها از اهميت بالايي برخوردار است. بر اين اساس، هدف اصلي اين پژوهش، مدلسازي آسايش حرارتي با استفاده از داده هاي انعكاسي و حرارتي سنجش ازدور مي باشد. براي اين منظور، از مجموعه ي باندهاي انعكاسي و حرارتي ماهواره لندست 8، مدل رقومي ارتفاعي ASTER، محصول بخار آب MOD07 و مجموعه ي داده هاي هواشناسي و اقليمي ثبت شده در ايستگاه هاي هواشناسي شهر تهران براي بازه زماني 2013 تا 2018 استفاده شد. در اين پژوهش، براي مدلسازي آسايش حرارتي يك مدل سرشكني كمترين مربعات ارائه شد. در مدل سرشكني كمترين مربعات، از مولفه هاي اصلي اول و دوم پارامترهاي محيطي و خصوصيات بيوفيزيكي سطح موثر بر آسايش حرارتي از جمله پارامترهاي تابش طول موج كوتاه و بلند ورودي به سطح، تابش طول موج بلند خروجي از سطح، روشنايي، سبزينگي و نمناكي سطح به عنوان متغيرهاي مستقل و از مقادير شاخص آسايش حرارتي DI در موقعيت جغرافيايي ايستگاه هاي هواشناسي به عنوان متغير وابسته استفاده شد. در نهايت وضعيت آسايش حرارتي شهر تهران براي دو تاريخ از دوره سرد و گرم سال مدلسازي و بررسي شد. نتايج مدل سرشكني كمترين مربعات نشان داد كه ضريب همبستگي و RMSE بين مقادير آسايش حرارتي مدل شده و مشاهده شده در ايستگاه هواشناسي براي مجموعه ي داده هاي آموزشي به ترتيب 86/0 و 80/1 و براي مجموعه ي داده هاي تست به ترتيب 89/0 و 04/ مي باشد. نتايج بيانگر اين است كه آسايش حرارتي براي شهر تهران در دور ه سرد سال شامل طبقات سرد، خنك و راحت و در دوره گرم سال شامل طبقات خنك، راحت و گرم مي باشد. نتايج پژوهش نشان دهنده كارايي مناسب تلفيق داده هاي سنجش ازدور حرارتي و انعكاسي براي مدلسازي آسايش حرارتي مي باشد.