مكان يابي نيروگاه هاي خورشيدي با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي در محيط سيستم اطلاعات مكاني (مطالعه موردي: استان اصفهان)

يكي از راه هاي رسيدن به توسعه همه جانبه اقتصادي و اجتماعي در دنياي امروز، وجود يك منبع انرژي پايدار، است. انرژي خورشيدي به دليل قابليت تبديل مستقيم به برق و حرارت، سادگي استفاده، امكان ذخيره سازي و بي پايان بودن آن بيش تر مورد توجه قرار گرفته است. ايران كشوري است كه بواسطه اقليم آن مي تواند از انرژي خورشيدي براي توليد نيروي برق استفاده نمايد. يافتن مكان بهينه مهمترين مرحله احداث نيروگاه خورشيدي مي باشد. در اين راستا اين تحقيق قصد دارد با مكان يابي مناسب سايت هاي انرژي خورشيدي با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي و با تأكيد بر پارامترهاي مكاني گام مهمي بردارد. در مطالعه حاضر مكان يابي نيروگاه هاي خورشيدي در استان اصفهان، با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي در محيط سيستم اطلاعات مكاني انجام شده است. بر اساس نتايج پژوهش تعيين مكان مناسب جهت احداث نيروگاه خورشيدي با توجه به معيارهايي شامل: اقليم (مانند دما، تابش، بارش، ساعت آفتابي، تبخير)، توپوگرافي (مانند ارتفاع، شيب، جهت شيب، فاصله از گسل)، محيط زيست (مانند كاربري اراضي، فاصله از رودخانه ها) و محيط انساني (مانند فاصله از محدوده مسكوني، فاصله از راه ها) صورت مي گيرد تا بتوان بهينه ترين مكان را شناسايي نمود. با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي ارزش هر معيار مشخص و پس از همپوشاني وزندار لايه هاي مكاني، مشخص گرديد كه بطور ميانگين 57 درصد از استان اصفهان داراي پتانسيل احداث نيروگاه هاي خورشيدي مي باشد و بر اين اساس شهرهاي آران و بيدگل،كاشان،اردستان و نايين به عنوان مناطق بسيار مناسب جهت احداث نيروگاه هاي خورشيدي پيشنهاد مي گردد.