برآورد بخارآب قابل بارش ايستگاه GPS دائم تبريز به روش PPP و اعتبارسنجي آن با داده هاي زميني و ماهواره اي

ناكنون مطالعات هواشناسي در ايران با استفاده از شبكه هاي دائمي GPS كه هزينه نصب و نگهداري بسيار بالايي دارند انجام گرديده است. همچنين، اين شبكه ها از توزيع ناهمگني در سراسر جهان برخوردار هستند. در اين مقاله ميزان كارآمدي تك ايستگاه دائمي GPS در مطالعات هواشناسي منطقه مورد بررسي قرار گرفته است. بدين منظور، از مشاهدات يكساله ايستگاه دائم GPS شهر تبريز استفاده شده است. به منظور استخراج تأخير تروپوسفري زنيتي(ZTD)، مشاهدات GPS ايستگاه تبريز به روش PPP به صورت معكوس پردازش گرديد. با استفاده از سري هاي زماني اطلاعات سينوپتيك فشارسطحي، دماي سطحي و رطوبت نسبي منطقه ZTD به PWV نبديل گرديد.سپس جهت اعتبارسنجي مقادير PWV حاصل از GPS، نتايج حاصل از اين روش با مقادير PWV حاصل از راديوسوند و سنجنده سنجش از دوري AIRS در قالب شاخص هاي مختلف و ضريب همبستگي مقايسه گرديد كه مقدار ضريب همبستگي براي راديوسوند 95% و AIRS90% است. باتوجه به نتايج اعتبارسنجي ها، در مناطقي كه شبكه دائمي GPS وجو ندارد، در صورت بكارگيري روش پردازش مناسب مي توان از يك نقطه GPS جهت برآورد پارامترهاي هواشناسي و مطالعات اتمسفري استفاده نمود. در نهايت، سري زماني PWV با استفاده از GPS، راديوسوند و سنجنده AIRS برآوردگرديد و برمبناي آن آفست PWV حاصل از GPS با راديوسوند و AIRS برآورد گرديد كه به ترتيب 3.1±2.36 و 8.3 ±7.07 ميلي متر مي باشد.