كاربرد مدل هاي چندمعياره در رتبه بندي توسعه منطقه اي (مطالعه موردي شهرستان هاي استان مازندران)

توسعه از مفاهيم عمده و چالش برانگيز براي بشريت است كهه وهورر ربهابتي آن بهراي دسهتيابي بهه معيارهاي استاندارد زندگي از ابتداي برن بيستم نمود يافتهه و بعهد از جنهه جههاني دور، در م احه علمي، ابتصادي، اجتماعي، سياسي، كشوري و مناس ار و مسائل بين المللي جايگهاه ويهژه ديهدا كهرده است. برخورداري متوازن و رعايت تعادل و برابري در دستيابي به شاخص ههاي توسهعه در كليهه ابعهاد آن،به خصوص در سطح منطقه اي در كشورهاي در حال توسهعه و بهه خصهوص در كشهور مها ي هي از چالش هاي اولي دست ابي به توسعه دايداراسهت. در ايهن راسهتا ههدز از دهژوهش حاشهر، شهناخت و ارزيابي شاخص هاي توسعه دايدار در استان مازندران مي باشد. در دژوهش حاشر كه با روش تووهيفي- تحليلي به انجار رسيده است، سعي بر اين بوده كه شاخصهاي توسعه دايدار در 81 شهرسهتان اسهتان مازندران بر اساس 6 شهاخص كلهي ارت اتهار، اجتمهاعي، ابتصهادي، بهداشهتي و درمهاني، فرهنگهي و گردشگري و خدمار شهري و در بالب 81 متغير فرعي در استان مورد ارزيابي برار گيهرد. و در نهايهت و مدل واي ور اسهتفاده ANP در اين دژوهش از روش شريب آنترودي شانون، مدل تحليل ش ه اي و شده است. نتايج حاكي از آن است كه شهرسهتان بابهل از لحهار برخهورداري از شهاخصههاي توسهعه حداكثر ميزان مم ن يعني عدد 8 را در استان كسب و در فاوله زيادي از ديگر شهرستان ها بهرار دارد كه اين امر نشان دهنده نابرابري در برخورداري از شاخصهاي توسعه در ميهان شهرسهتانههاي اسهتان مازندران ميباشد و لزور توجهار عمده در نحوه ي دخش منابع توسعه، در نظر گرفتن عهدالت در بههره مندي، و عدر توجه و سرمايه گذاري در يك م ان خاص را دارد.