ارزيابي قابليت زمينگردشگري ژئومورفوسايتهاي جاده فيروزكوه (مسير مازندران- تهران)

زمين گردشگري به عنوان يكي از شاخه هاي جديد گردشگري كه عمدتاً بر توان هاي گردشگري طبيعت بي جان تاكيد مي نمايد در دهه ي اخير با ديد ويژه اي مورد توجه قرار گرفته است. جاده فيروزكوه كه با داشتن شرايط خاص خود كه را ارتباطي سه استان شمالي كشور مي باشد گردشگران زيادي از سراسر كشور از اين مسير گذر ميكنند اما بسياري از جاذبه هاي طبيعي جاده فيروزكوه مورد غفلت و بي توجهي گردشگران قرار مي گيرد و در بعضي مواقع باعث تخريب ژئومورفوسايت ها مي شوند. در اين تحقيق ژئومورفوسايت ها )لندفرمهاي ژئومورفولوژيكي ( جاده فيروزكوه كه توان جذب گردشگر را داشته و نياز به حفاظت و برنامه ريزي دارند مورد بررسي قرار گرفته اند. براي انجام اين كار ژئومورفوسايت هاي مورد نظر به صورت ميداني مورد بررسي قرار گرفته و ارزيابي توان آنها با روش پريرا صورت گرفته است. اين روش شامل دو مرحله است. )شناسايي و كمي سازي( و 6 زير مرحله مي باشد. طي مرحله شناسايي ژئومورفوسايت ها انتخاب و مشخص مي شود. استفاده از روش ارزيابي ژئومورفوسايت، بر اساس دانش ژئومورفولوژيكي از منطقه است. به همين دليل جمع آوري اطلاعات در موقعيت منطقهاي، لندفرم هاو فرايندهاي ژئومورفولوژيك به عهده و همچنين ساير جنبه هاي طبيعي و فرهنگي مرتبط انجام مي شود. در مراحل كمي سازي اهميت سايت ها با ارزيابي عددي معيارها تعيين مي شود. و بدين ترتيب مي توان سايت ها را رتبه بندي نمود در مجموع با ارزيابي كمي ژئومورفوسايت هاي مورد مطالعه درياچه شورمست ، غار اسپهبد خورشيد، چشمه شورآب، تنگه ساواشي، غار بورنيك، ، 22/21، 3/38، 9/ غار رودافشان ، درياچه هاي تار و هوير و آبشار تيزاب به ترتيب با كسب امتياز 12 6/69 در رتبه هاي اول تا هشتم قرار گرفته اند. ، 9/38، 9/71، 7/66، 28 /28