مخاطرات محيطي و مسائل ژئوتوريسم ساحلي؛ راهبردي در توسعه پايدار فضايي مناطق ساحلي(با اشاراتي به ژئوتوريسم سواحل درياي كاسپين)

ژئومورفوسايتها چشماندازهاي ويژه ژئومورفيك در دانش ژئوتوريسم هستند كه به دليل دارا بودن ارزشهاي جامع علمي، بوم شناختي، زيباييشناختي، فرهنگي و اقتصادي از جايگاه و اهميت ويژهاي در توسعه پايدار يك منطقه برخوردارند. آنچه در ادراك قابليتهاي اين چشم اندازها ضرورت دارد، مديريت و حفاظت از اين ميراثهاي طبيعي است. مخاطرات محيطي به عنوان ناسازگاريهاي ميان سيستمهاي طبيعي و انساني، يكي از چالشهاي پيش رو در حفاظت ميراث ژئومورفيك و پايداري محيط قلمداد ميشود. مطالعه حاضر بر آن است لزوم توجه به مخاطرات محيطي را در ارزيابي مسائل ژئوتوريسم به ويزه ژئوتوريسم ساحلي مورد بررسي قرار دهد. نتايج نشانداد مخاطرات محيطي در ارزيابي ژئومورفوسايتها، يكي از عوامل بنيادي است كه ارزشهاي حفاظتي مديريت ژئومورفوسايتها را تحت الشعاع قرار ميدهد. به طوري كه با توجه به درجه آسيب پذيري زيرساختها و گردشگران، سطوح تمهيدات حفاظتي و تدوين و اجراي قوانين حفاظتي، مخاطرات بالقوه ميتواند تبديل به بلاياي محيطي يا پايداري محيطي شود. در نهايت نگرش مديريتي بر پايه مخاطره شناسي به ژئوتوريسم ساحلي در سواحل درياي كاسپين مي تواند راهبردي موثر در توسعه پايدار فضايي مناطق ساحلي تلقي شود.