بررسي اثرات منفي گردشگري ساحلي بر محيط زيست كرانه جنوبي درياي خزر

چنانچه فشار انسان بر فضاي جغرافيايي بيش از ظرفيت آن باشد و فضا نتواند به نقش بازتوليدي و بازتواني خود در دوره زماني مشخص برگردد، دچار آسيب شده و تداوم آن چالش فضايي را براي محيط جغرافيايي مزبور ايجاد ميكند. گردشگري فعاليتي است كه در آن انسانها با اهداف مختلفي اقدام به سفر مينمايند. هر نوع سكونت و رفت و آمد انسان در فضاهاي جغرافيايي همراه با چالشهايي است. ليكن از آنجا كه محيط مقصد از نظر گردشگران، فضاي اسكان موقت ميباشد، و با اثرات پنهان گردشگري بر فضا مرتبط نميباشند، لذا پايداري فضا از ديد گردشگر پنهان است. تداوم اين روند ميتواند مقاصد گردشگري را به محيط ضدگردشگري تبديل نمايد. شهروندان ساكن در مقاصد گردشگري به دليل برخورداري از آورده هاي گردشگري در كوتاه مدت با گسترش اين پديده موافقند، ليكن فشار تحت تاثير افزايش گردشگر را به دليل چالشهاي پنهان و طولاني مدت آن كمتر در نظر مي گيرند. كرانه جنوبي درياي خزر، فضايي است كه در چند دهه اخير با رشد گردشگر داخلي مواجه بوده است. اين فضا به دليل برخورداري از آب و هوا مناسب و محيط طبيعي جذاب، فضاي جاذب گردشگر شده است. رشد و گسترش اين فعاليت بدون در نظر گرفتن ظرفيت فضا، مي تواند چالش فضايي را ايجاد نمايد. اين پژوهش با استفاده از اطلاعات و داده هاي كتابخانه اي و اسنادي موجود و با روش توصيفي- تحليلي به بررسي چالشهاي محيط زيست كرانه هاي جنوبي درياي خزر پرداخته است. نتايج تحقيق نشان مي دهد فشار بر محيط زيست اين بخش از فضا تحت تاثير رشد و گسترش گردشگري، همراه با چالشهاي محيط زيستي بوده است كه تداوم آن مي تواند محيط زيست اين فضاي اكولوژيك مناسب را تخريب نمايد.