تحليل تطبيقي شاخص هاي كمي و كيفي مسكن در شهرهاي كوچك، متوسط و بزرگ استان مازندران

اين پژوهش از نوع توصيفي- تحليلي بوده و با هدف بررسي شاخصهاي كمي و كيفي مسكن شهري در شهرهاي استان مازندران سعي در پاسخگويي به اين پرسش اساسي دارد كه وضعيت شاخصهاي مسكن شهري در شهرهاي كوچك، متوسط و بزرگ استان چگونه است؟ جامعه آماري پژوهش شهرهاي استان مازندران است. براي انجام پژوهش از دادههاي مركز آمار ايران و دادههاي مستخرج از بررسي ميداني و طرحهاي توسعه شهري موجود استفاده شده است. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه وضعيت شاخصهاي كمي و كيفي مسكن استان در بين سه گروه مذكور يكسان نيست؛ به گونهاي كه در شاخص نفر در اتاق وضعيت شهرهاي كوچك مناسبتر از دو گروه ديگر است، اما در شاخص اتاق در واحد مسكوني سهم شهرهاي متوسط استان بهتر است. در رابطه با شاخصهاي كيفي هر سه گروه از شهرهاي استان اكثرا با مصالح با دوام احداث شدهاند و اكثر واحدهاي مسكوني به صورت ملكي است، البته واحدهاي مسكوني استيجاري در شهرهاي بزرگ بيشتر است. از نظر امكانات و تسهيلات نيز سطح برخورداري واحدهاي مسكوني در شهرهاي استان تفاوت فاحشي ندارد. عمر واحدهاي مسكوني در اكثر شهرها بالاي 51 سال است كه ميبايستي در برنامهريزي مسكن استان در نظر گرفته شود.