نقش سامانه‌ ذخيره نزولات چاله فلسي در حفظ رطوبت خاك در حوزه آبخيز دهگين استان هرمزگان

روش ذخيره نزولات آسماني معمولا در مناطق خشك و نيمه خشك كشور با بارندگي كمتر از 300 ميلي‌متر، با هدف جمع‌آوري ريزش‌هاي جوي در يك مكان و سپس كشت بذر و نهال در آن نقطه انجام مي‌شود. عمده‌ترين مسئله آبخيزها، بدست آوردن مناسبترين روش براي جلوگيري از ايجاد فرسايش، رواناب و رسوب و افزايش ذخيره نزولات آسماني در خاك، به ويژه در شيب‌هاي كمتر است تا بتوان موجبات احياي مراتع را فراهم كرد. با توجه به تنوع روش‌هاي ذخيره نزولات، هزينه بالاي اجرا و عملكرد متفاوت آن‌ها، نياز به ارزيابي اين طرح‌ها براي يافتن بهترين و مناسبترين روش در اقليم‌هاي خشك احساس مي‌شود. اين پژوهش با هدف بررسي تاثير سامانه‌ چاله فلسي بر حفظ رطوبت خاك در حوزه آبخيز دهگين استان هرمزگان انجام شد. آزمايش در قالب بلوك كامل تصادفي با سه فاكتور سامانه (وجود و عدم وجود سامانه چاله فلسي)، نوبت نمونه‌برداري (يك روز پس از بارندگي، هفت روز پس از بارندگي و 14 روز پس از بارندگي) و عمق نمونه‌برداري (عمق 0 تا 15 و 15 تا 30 سانتي‌متري) در سه تكرار انجام شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم افزار SAS9.1 و مقايسه ميانگين‌ها با استفاده از آزمون LSD در سطح 5 درصد انجام شد. به منظور تعيين كارايي سامانه چاله فلسي در نگهداري بيشتر رطوبت، بعد از يك بارش 26 ميلي‌متري، نمونه‌برداري انجام و به آزمايشگاه ارسال و پس از خشك شدن، ميزان درصد رطوبت محاسبه گرديد. نتايج نشان داد كه بين سامانه مورد آزمايش و شاهد و نوبت‌هاي مختلف نمونه‌برداري اختلاف معني‌دار وجود دارد.