كارايي ابرجاذب‌ها در تأمين رطوبت خاك و افزايش بهره‌وري آب

در دنياي امروز در كشاورزي از بقاياي گياهان و مواد مختلف به‌عنوان مواد افزودني براي بهبود خواص فيزيكي و شيميايي خاك استفاده مي‌شود. با توجه به اين‌كه ايران كشوري كم آب و خشك است، استفاده از راهكارهايي در راستاي كاهش مصرف آب و استفاده بهينه از مقدار آب موجود، راه‌حل بسياري از مشكلات خواهد بود. يكي از راهكارها استفاده از ابرجاذب‌ها به‌منظور افزايش جذب و نگهداري آب است. سرعت جذب با اندازه ذرات ابرجاذب نسبت عكس و با دماي محيط تورم نسبت مستقيم دارد. اگرچه نمونه‌هاي با ذرات درشت‌تر همواره سرعت جذب كمتري دارند اما ظرفيت جذب نهايي آن‌ها هنگام تحت فشار بودن بيشتر از نمونه‌هاي ريز است، پس اندازه ذرات را درشت در نظر مي‌گيرند تا تحت فشار خاك ظرفيت جذب بيشتري داشته باشند. در اين پژوهش از پنج نوع ابرجاذب(A200، تراكوتم، هربازورب، استاكوزورب و كلي‌فوني) و شش نمونه خاك از دامنه جنوبي البرز در استوانه هايي از جنس پلكسي گلاس استفاده شد و تزريق ابرجاذب به خاك صورت گرفت. نتايج نشان داد كه افزودن ابر‌جاذب به سه نمونه خاك موجب افزايش جذب رطوبت به وسيله خاك، نسبت به تيمار شاهد شده و همچنين استفاده از پليمر A200 با درصد وزني 25 در خاكي با بافت متوسط عملكرد بالاتري در جذب و نگهداشت رطوبت در مقايسه با خاك‌هايي با بافت‌هاي سبك و نيمه ‌سنگين داشته است. در ادامه پژوهش در عرصه و بررسي استفاده از سطوح آبگير نتايج نشان داد كه به‌منظور افزايش جذب آب و بهره‌وري بيشتر از بارش و آبياري استفاده از سطوح آبگير تأثيرگذار خواهد بود و نگهداشت آب تا دو برابر افزايش‌يافته و از تلفات جلوگيري شد. درنتيجه استفاده از سطوح آبگير و تزريق ابر جاذب در مزارع به‌منظور افزايش بهينه مصرف آب توصيه مي‌شود.