تحليل بوم‌شناختي مديريت منابع آب كشاورزي در ايران با استفاده از الگوي POET

امروزه كمبود آب يكي از چالش‌هاي مهم جامعه بشري محسوب مي‌شود كه مي‌توان آن را ناشي از، افزايش جمعيت، بالا رفتن استاندارد زندگي، تغييرات آب و هوايي و مديريت نادرست منابع آب دانست. راهكاري كه مي‌توان به‌واسطه آن مشكل، كمبود آب را كاهش داد، مديريت صحيح آب است. نياز به مديريت درست آب در بخش كشاورزي ضرورت بيشتري دارد چون بخش كشاورزي بزرگ‌ترين مصرف‌كننده آب در سطح جهان است. اين موضوع از منظرهاي شناخت‌شناسي متعددي قابل بحث و بررسي است. يكي از اين زوايا در تحليل مديريت بهينه منابع آب، نحوه تعامل و ارتباط انسان با محيط پيرامون و آب به عنوان يكي از نعمت‌هاي طبيعي و زيست‌محيطي است. ارتباط انسان و تعامل اين دو در قالب بوم‌شناسي انساني چشم‌انداز جديدي در تحليل مديريت و بهره‌برداري از منابع آب براي مؤولان و سياست‌گذاران آب معرفي مي‌كند. هدف از اين پژوهش تحليل بوم‌شناختي مديريت منابع آب كشاورزي با استفاده از الگوي POET مي‌باشد. بر اين اساس اين مطالعه، با استفاده از روش اسنادي و كتابخانه‌اي انجام گرفت. در اين راه الگوها و تئوري‌هاي مختلف مدنظر قرار گرفت و يكي از مناسب‌ترين الگوهاي تحليل بوم‌شناختي انساني مديريت منابع طبيعي و ازجمله آب، الگويPOET تشخيص داده شد. اين الگو با تحليل چهار عامل جمعيت (Population)، سازماندهي (Organization)، محيط‌زيست (Environment) و فناوري (Technology) شناختي جامع‌تر از تعاملات اين عوامل در تحليل بوم‌شناختي انساني مديريت منابع آب ارائه مي‌دهد. بر اين اساس، مهمترين نتايج اين تحليل در ضعف مديريت منابع آب (بر اساس الگوي POET) ارائه و بر اساس آن‌ها پيشنهادهاي كاربردي ارائه شده است.