مكان يابي مناطق مستعد احداث سطوح آبگير باران با استفاده از روش شاخص همپوشاني

با توجه به اينكه ايران در روي كمربند خشك كره زمين واقع شده است و كمتر از 3/1 متوسط بارندگي كره زمين را دريافت مي كند استفاده از سيستمهاي سطوح آبگيرجهت استحصال و مديريت بارندگيها در كشوري كه حدود 80% از نزولات آسماني در آن از دسترس خارج مي شود بسيار حائز اهميت است. بطوري كه با بهره گيري از روشهاي مختلف استحصال آب باران وبهينه سازي آبهاي استحصالي مي توان تا حد قابل قبولي كمبود آب در مناطق خشك و نيمه خشك را جبران نمود.نقش و اهميت اين موضوع، يكي از اساسي ترين نكات به ويژه با هدف صرفه جويي در وقت و هزينه مشخص كردن نقاط مناسب براي احداث سامانه هاي سطوح آبگير است كه امروزه امكان آن با استفاده از ابزارها و تكنيك هاي سامانه هاي اطلاعات جغرافيايي ميسر ميباشد.تعيين مكانهاي مناسب و پهنه بندي با استفاده از روشهاي سنتي و متداول بسيار دشوار بوده و اكثراً باعث بروز خطا مي‌شود. سيستم اطلاعات جغرافيايي (GIS)، ابزارها و تكنيك هاي آن توانايي آن را دارد كه با تلفيق لايه‌هاي مختلف اطلاعاتي در قالب مدلهاي مختلف با حداكثر دقت و در حداقل زمان ممكن در مكان‌يابي اين مناطق مورد استفاده قرار گيرد. اين تحقيق با هدف تعيين مناسب ترين مكان جهت احداث سطوح آبگير باران در حوزه آبخيز كن مي باشد.جهت رسيدن به اين هدف از لايه هاي اطلاعاتي شيب، واحد اراضي، بارش، پوشش گياهي مرتعي، پوشش گياهي، گروه هاي هيدرولوژيكي خاك، زمين شناسي، هوا و اقليم و كاربري استفاده و مدلسازي با استفاده از روش شاخص همپوشاني با دو اپراتور maps Binary evidence و Multiclass maps انجام شده است.نتيجه تحقيق نشان مي دهد كه دو اپراتور مورد استفاده از روش شاخص همپوشاني، داراي همپوشاني تقريبا يكساني به لحاظ مساحت(701.85 و 703.65) با عرصه هاي كنترل دارند.