سطوح آبگير باران، اسناد بالادستي، ضوابط و معيارها

روند افزايش جمعيت، صنعتي شدن، توسعه كشاورزي، ارتقاي سطح زندگي انسانها و رشد مداوم مصرف آب و همچنين پديده تغيير اقليم از جمله مهمترين دلايل ايجاد بحران آب در اغلب كشورها و از جمله ايران محسوب مي‌شود. در اين شرايط آب باران مي‌تواند يكي از منابع جايگزين براي آب‌هاي شيرين موجود باشد. استفاده از آب باران نسبت به ساير منابع با توجه به شرايط مختلف فني، اقتصادي ضمن رعايت حقوق بهره‌برداران داراي مزايايي است. اسناد و قوانين بالادستي در كشور تاكيد ويژه اي بر توسعه بهره‌برداري و استحصال آب باران را دارند. تجارب كشورهاي كم آب، خشك و نيمه خشك نشان از تدوين و بهره‌گيري از قوانين و ضوابط و معيارهايي در بكارگيري و توسعه طرح جمع‌آوري آب باران دارد. با گذشت زمان نــتايج تحقيقات و پژوهش‌هاي علمي داخل و خارج كشور استانداردهاي جديدي را در اين زمينه تعريف مي‌كنند كه شامل حدود و روش‌هاي جديد مي‌باشند همچنين پـايش‌هاي زيست مــحيطي در حـوزه‌هاي آبـخيز نتايج حـاصل از اجراي ضـوابط و استانداردهاي مورد عمل در اجراي طرح را مورد نظر ارزيابي نموده و ممكن است تغيير آنها را الزامي و ضابطه جديدي را تعريف نمايد. در اين بررسي اسناد بالادستي، قوانين، ضوابط و معيارها در بكارگيري و توسعه جمع‌آوري آب باران در چند كشور و ايران مورد تحليل و بررسي و تحقيق قرار گرفت. و براساس شرايط و اسناد موجود با توجه به پژوهش و رشد فني در خصوص دانش سطوح آبگير باران نياز به تدوين ضوابط و معيار با اتكا به جامع‌نگري در حوزه‌هاي آبخيز بيش از پيش احساس ميگردد.