تأثير سامانه هاي سطوح آبگير باران و فيلتر سنگريزه‌اي در افزايش و ماندگاري رطوبت خاك در محيط ريشه و رشد نهال بادام

افزايش روزافزون جمعيت در كنار مصارف بي‌رويه آب مشكلات زيادي را در تأمين آب شهري و روستايي كشور فراهم نموده است. بخاطر مصارف عمده آب در بخش كشاورزي، تحقيق در زمينه استفاده از منابع آب جايگزين و روش‌هاي صرفه‌جويي در مصرف بهينه آن بسيار ضروري است. به اين منظور جهت بذذسي تأثير جمع‌آوري آب باران توسط سامانه‌هاي سطوح آبگير و هدايت آن به محيط ريشه توسط فيلتر سنگريزه‌اي بر ميزان رطوبت خاك و رشد نهال بادام، آزمايشي در قالب طرح آزمايشي بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تيمار در سه تكرار در طي سال‌هاي 1391 تا 1393 طراحي و اجرا گرديد. در اين تحقيق هر كرت آزمايشي به عنوان يك سامانه سطح آبگير عمل نموده و اعمال تيمارهاي مختلف در داخل چاله هر كرت صورت پذيرفت. در هر يك از چاله انتهاي سامانه، يك نهال بادام غرس و همچنين يك جفت حسگر TDR به طول 70 سانتي‌تري جهت اندازه‌گيري رطوبت خاك چاله قرار داده شدند. نتايج نشان داد كه استفاده از تيمارهاي مذكور، موجب افزايش معني‌دار ذخيره رطوبتي خاك، نسبت به تيمار شاهد در سطح احتمال 1و 5 درصد گرديد. مقايسه ميانگين رطوبت حجمي در تيمارهاي آزمايشي در هر دو سال نشان داد كه تيمار سامانه سطوح آبگير عايق توأم با فيلتر سنگريزه در چاله انتهاي سامانه بيشترين ميزان رطوبت را در خودش ذخيره كرده و بعد از آن به ترتيب تيمارهاي بدون پوميس و شاهد قرار گرفتند. همچنين تأثير تيمارهاي آزمايشي بر روي ارتفاع، قطر يقه و مساحت برگ‌هاي نهال بادام در سطح احتمال 1 درصد معني‌دار بود. بيشترين ميزان ارتفاع نهال، قطر يقه و مساحت برگ‌ها مربوط به تيمار سامانه سطوح آبگير عايق توأم با فيلتر سنگريزه در چاله انتهاي سامانه و كمترين آنها مربوط به تيمار شاهد بود.